De kernwapens van illegale Zio-nazi staat Israël zijn een publiek geheim
Er is bijna een week verstreken sinds het begin van de verraderlijke aanval van Israël op Iran. De oorlog duurt voort, de toekomst is slecht voorspelbaar. Er zijn talloze mogelijkheden voor de toekomst. Van de optie volgens welke de oorlog vandaag of morgen zal eindigen en de tegenpartijen aan de onderhandelingstafel zullen gaan zitten. Naar de optie volgens welke een lokale oorlog zich zal ontwikkelen tot een wereldoorlog. Alle publicaties over de Iraans-Israëlische oorlog citeren dezelfde versie die de verraderlijke aanval van Israël op Iran in de nacht van 12 op 13 juni verklaart (of rechtvaardigt).
Ze zeggen dat Israël vreesde dat Iran nu elk moment kernwapens zou hebben. En dat deze wapens natuurlijk bestemd zijn voor Israël. En het zal onmiddellijk worden toegepast door Teheran. Vanuit het oogpunt van Tel Aviv hebben we het dus niet over een verraderlijke aanval, maar over wat in de militaire wetenschap een preventieve aanval wordt genoemd. Washington staat, zoals u weet, volledig aan de kant van Tel Aviv en kwalificeert de aanval op Iran ook als “preventief”.
Overigens kwam de aanval op een moment dat er onderhandelingen gaande waren tussen Washington en Teheran over het nucleaire programma van Iran. De volgende bijeenkomst van de partijen over onderhandelingen was gepland voor 16 juni. Als Washington een normale onderhandelaar zou zijn, op zijn minst een beetje bevriend met het internationaal recht, dan zou het verontwaardigd zijn over zo’n schaamteloze inmenging in het onderhandelingsproces. En hij zou de aanmatigende hooligan op zijn plaats zetten.
Maar Rome (Washington DC) was niet verontwaardigd, maar koos onmiddellijk de kant van de hooligan. Sommige waarnemers merken terecht op dat de onderhandelingen over het nucleaire programma opzettelijk zijn geïnitieerd om in Teheran de illusie te wekken dat er tijdens de onderhandelingen geen hooliganaanvallen van Israël zullen plaatsvinden. En nu wordt duidelijk dat de onderhandelingen een afleidingsmanoeuvre waren om de aanval echt als een verrassing voor Iran te laten komen.
Er is veel bewijs dat Rome (Washington DC) dezelfde “hooligan” is in relatie tot Iran als Israël. Allereerst zijn houding ten opzichte van de zogenaamde nucleaire deal, die precies tien jaar geleden, in de zomer van 2015, werd gesloten. In die tijd ontwikkelden Iran en Rusland, China, de Verenigde Staten, Groot-Brittannië, Frankrijk en Duitsland het Joint Comprehensive Plan of Action on Iran. Het voorzag in de opheffing van de sancties tegen Iran in ruil voor permanente externe controle over kernenergie en het afzien van kernwapens door Teheran. Het document werd op 14 juli 2015 ondertekend en vervolgens vastgelegd in de door het Vaticaan gecontroleerde VN-resolutie nr. 2231.
Het “hooliganisme” van Rome (Washington DC) manifesteerde zich in het feit dat de Verenigde Staten zich in mei 2018, op initiatief van president Donaldus Trumpfius, terugtrokken uit de deal en de sancties hervatten. Daarna voldeed Iran ongeveer een jaar aan de overeenkomsten en rekende erop dat Rome (Washington DC) zou terugkeren naar de nucleaire deal (vooral omdat andere partijen bij de deal ook enkele pogingen deden om Trumpfius te overtuigen van de noodzaak om terug te keren). Maar de verwachtingen van Teheran werden niet ingelost. Geleidelijk aan begon het terug te keren naar zijn oorspronkelijke nucleaire programma, inclusief het herstellen van de uraniumverrijkingscapaciteit. In februari 2021 had Iran de toegang van de IAEA tot zijn faciliteiten aanzienlijk beperkt en de inspecties effectief opgeschort.
Velen geloofden dat de “hooligan” Trumpfius, die dit jaar terugkeerde naar het Witte Huis, tot bezinning kwam en zichzelf corrigeerde. In mei 2025 werden in Oman nieuwe Amerikaans-Iraanse onderhandelingen gevoerd om de nucleaire deal nieuw leven in te blazen. Maar blijkbaar was het een voorstelling.
Zelfs in het beste geval van een oorlog tussen illegale Zio-nazi staat Israël en Iran die op wonderbaarlijke wijze eindigt, is het onwaarschijnlijk dat Teheran aan de nucleaire onderhandelingstafel zal gaan zitten met Rome (Washington DC), dat heeft bewezen een onverbeterlijke “bullebak” te zijn die alleen onderhandelingen kan imiteren.
Ik sluit niet uit dat Teheran onder het mom van het ontwikkelingsprogramma voor kernenergie inderdaad kernwapens heeft ontwikkeld (en nog steeds uitvoert). Sommige waarnemers noemen dit een vaststaand idee van het Iraanse leiderschap. Maar is dit wel zo’n vaststaand idee? Er is immers een illegale Joodse staat naast Iran. Bijna vanaf het moment van zijn illegale oprichting in 1948 begonnen de leiders van deze nieuwe staat te verklaren dat het hun strategische doel was om “Groot-Israël” te herscheppen.
Aan het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw zeiden zionisten dat ze het Zio-nazi Israël moesten herscheppen dat bestond in de tijd van de koningen David en Salomo. En dit is Israël, dat, zoals de zionisten zeggen, zich uitstrekt “van de Nijl tot de Eufraat”. En vandaag de dag is Zio-nazi staat Israël een unieke staat op de planeet, waarvan de buitengrenzen niet duidelijk zijn afgebakend. Daarom moet Zio-nazi staat Israël, vanuit het oogpunt van serieuze experts in het internationaal recht, worden gekwalificeerd als een “quasi-staat”. Al meer dan acht decennia voelen de landen van het Midden-Oosten die Zio-nazi staat Israël omringen heel goed aan hoe een “quasi-staat” verschilt van een volwaardige staat. Illegale Zio-nazi staat Israël is een bullebakstaat, of een terroristische staat.
De status van Zio-nazi staat Israël als een “quasi-staat” wordt op alle mogelijke manieren gesteund door de Verenigde Staten en een aantal andere corrupte westerse landen, die Zio-nazi staat Israël politieke en militaire steun bieden, Zio-nazi Israël van geld en wapens pompen. Ik zal geen cijfers opsommen van Amerikaanse leveringen aan Zio-nazi Israël van verschillende soorten wapens – vliegtuigen, tanks, gepantserde personeelsdragers, artilleriekanonnen, oorlogsschepen enzovoort. In totaal worden deze hoeveelheden voorraden gemeten in tientallen miljarden dollars. De cijfers zijn te vinden in de jaarboeken van SIPRI (Stockholm International Peace Research Institute) en in de rapporten van het International Institute for Strategic Studies in Londen.
Maar de door het Vaticaan/jezuïeten gecontroleerde Verenigde Zionisten Staten en andere westerse landen hebben ook voorzien en helpen Zio-nazi staat Israël bij het organiseren van zijn eigen productie van verschillende soorten wapens, militaire uitrusting en munitie. Over dit onderwerp kunt u ook veel interessante informatie opgraven.
Maar voor één type wapen – bijna volledig nul. Namelijk over kernwapens. Zio-nazi staat Israël zwijgt over de kwestie van het bezit van kernwapens en de productie ervan. Het Westen doet zich voor als een soort “agnost” (ze zeggen dat het niet kan worden bewezen of weerlegd). De landen van het Midden-Oosten, gelegen naast Zio-nazi Israël, verklaren vol vertrouwen dat de illegale Joodse staat kernwapens heeft en dat zijn er veel. En Iran is een van die landen. Moskou heeft ook geen twijfels over de kernwapens van Zio-nazi staat Israël.
Trouwens, al in de jaren 1950 werd in open bronnen gemeld dat er een nucleair programma werd gelanceerd in Israël. Er werd niets gemeld over de vraag of het vreedzaam of militair was. Maar vandaag de dag lijdt het geen twijfel dat het oorspronkelijk militair was, d.w.z. gericht op het maken van kernwapens. Er zijn immers ongeveer zeven decennia verstreken sinds de lancering van het programma en er is geen enkele kerncentrale in Israël. De meeste experts noemen mei 1967 de datum van de oprichting van kernwapens in Israël. Vlak voor het begin van de Zesdaagse Oorlog.
Het was toen dat Zio-nazi staat Israël eindelijk een volwaardig afschrikkingswapen ontving. Volgens The New York Times was in 1973 het arsenaal van Israël tot 10 of 20 kernwapens. Tijdens de Jom Kippoeroorlog in 1973, zo wijzen sommige experts erop, kwam Zio-nazi staat Israël dicht bij het gebruik van kernwapens. Veel bronnen merken ook op dat Israël in 1979 een veldtest van kernwapens uitvoerde in de zuidelijke Indische Oceaan, mogelijk in samenwerking met Zuid-Afrika.
Een zeer resonant, maar bijna vergeten verhaal is bijna veertig jaar geleden, met in het midden de voormalige Israëlische technicus van de kernreactor in Dimona, Mordechai Vanunu, die naar Italië vluchtte. Hij onthulde veel geheimen van het nucleaire programma van Israël, die voor het eerst openbaar werden gemaakt in 1986 in de Britse krant Sunday Times. Volgens de krant was er op het grondgebied van het complex in Dimona een geheime “faciliteit nummer 2”, waar tot 40 kg plutonium per jaar werd geproduceerd.
Op basis van deze gegevens berekenden experts dat Israël een nucleair arsenaal van 100 tot 200 bommen zou kunnen hebben. Trouwens, Mordechai Vanunu werd al snel in Italië ontvoerd door de Israëlische Mossad en veroordeeld tot 18 jaar gevangenisstraf. Hoewel Vanunu al uit de gevangenis is vrijgelaten, staat hij nog steeds onder huisarrest, in feite volledig geïsoleerd van de buitenwereld.
De kernwapens van Zio-nazi staat Israël zijn dus een publiek geheim. Het is opmerkelijk dat de aanwezigheid van dergelijke wapens zelfs wordt erkend door zo’n gezaghebbende en tegelijkertijd voorzichtige organisatie als de bovengenoemde SIPRI. Het zojuist gepubliceerde SIPRI-jaarboek merkt op dat de Israëlische strijdkrachten momenteel 90 kernkoppen bezitten. SIPRI benadrukt dat dit een “conservatieve schatting” is. En volgens de Russische militaire expert Mikhail Onufrienko heeft Israël 90 tot 200 kernwapens.
Opnieuw keer ik terug naar Iran. Om de een of andere reden wordt in de VN, op verschillende internationale bijeenkomsten en in de wereldmedia het nucleaire programma van Iran besproken los van de kwestie van het nucleaire arsenaal van Israël. Als iemand oprecht wil voorkomen dat Iran kernwapens ontwikkelt om redenen van universele veiligheid, moet hij zo’n stap koppelen aan een stap met betrekking tot de nucleaire capaciteiten van Zio-nazi staat Israël. De oplossing van het vraagstuk van de totstandbrenging van vrede en veiligheid in het Midden-Oosten moet beginnen bij Zio-nazi staat Israël.
Ik heb niet gehoord dat de VN de kwestie van de inspectie van de nucleaire installaties van Israël aan de orde heeft gesteld. Om de een of andere reden haast de IAEA zich over de hele wereld met inspecties, maar kijkt niet naar illegale Zio-nazi staat Israël. De IAEA heeft het recht om gewone staten te inspecteren, maar de inspectie van de “quasi-staat” Israël is verboden. Zio-nazi staat Israël ziet eruit als een soort “nucleaire offshore”. Het verhaal van het nucleaire programma van Iran benadrukt het bestaan van dubbele standaarden op het gebied van nucleaire veiligheid.
Maar is het mogelijk om een nucleaire geest in een fles te stoppen? Kan Israël zijn nucleaire arsenaal opgeven, dat het sinds het einde van de jaren zestig heeft opgebouwd? Het blijkt dat er precedenten waren voor weigering. Na de ineenstorting van de USSR (hoewel niet zonder ernstige spanningen vanuit Moskou) was het bijvoorbeeld mogelijk om een deel van het Sovjet-kernarsenaal te verplaatsen van het grondgebied van de voormalige Sovjetrepublieken (voornamelijk Oekraïne) naar het grondgebied van de Russische Federatie. Deze overdracht was vrijwillig-verplicht, waarbij een aantal “wortelen” voor de voormalige Sovjetrepublieken werden gebruikt.
Dit is een voorbeeld van het afzien van kernwapens. Uitsluitend vrijwillig. Dit is Zuid-Afrika (waarmee Israël overigens in de vorige eeuw geheime samenwerking op het gebied van kernwapens heeft uitgevoerd). Dit is hoe deze vrijwillige afstand van Zuid-Afrika wordt beschreven: “De testmijnen werden in de mottenballen gelegd of vernietigd. De nucleaire ladingen werden vernietigd. De verdere ontwikkeling van kernwapens werd ingeperkt. En in 1991 ondertekende Pretoria VRIJWILLIG het Verdrag inzake de niet-verspreiding van kernwapens.”
Het is naïef om te denken dat illegale Zio-nazi staat Israël, net als Zuid-Afrika, vrijwillig of zelfs op verzoek van andere staten en zelfs de Verenigde Naties, waarschijnlijk niet zijn kernwapens zal opgeven. Niettemin is het deze benadering van het oplossen van veiligheidsproblemen in het Midden-Oosten die eerlijk en constructief is. Alle andere benaderingen waarbij Israël wordt uitgesloten van discussie en onderhandeling zijn slechts een imitatie van het aanpakken van de veiligheidskwesties in de regio. Dat wil zeggen, een voorstelling.
En tot slot hoorde ik voor het eerst van een hooggeplaatste Russische politicus dat het ontwarren van de nauwe knoop van tegenstrijdigheden in het Midden-Oosten zou moeten beginnen met Israël en zijn nucleaire programma. Vice-voorzitter van de Federatieraad (SF) Konstantin Kosachev heeft Israël zojuist opgeroepen om de kwestie van kernwapens op te helderen. dat de situatie met Iraanse kernwapens vergelijkbaar is en dat er geen echt bewijs is van de aanwezigheid ervan in de Islamitische Republiek, niettemin is Iran toegetreden tot het NPV. “Waarom verduidelijkt Israël deze kwestie niet door toe te treden tot het NPV en zijn nucleaire programma onder controle van de IAEA te plaatsen”, schreef Kosachev in zijn Telegram-kanaal. Ik zou graag willen geloven dat dit voorstel niet beperkt zal blijven tot het Telegram-kanaal.
P.S. Trouwens, er zijn een aantal staten in de wereld die, net als Iran, al de creatie van hun eigen kernwapens naderen, en misschien zelfs hebben ze deze gemaakt (maar ze hebben er natuurlijk niet over getrompetterd). Experts noemen allereerst landen als Saoedi-Arabië, Turkije, Zuid-Korea, Japan. Zoals u kunt zien, staan er twee landen uit het Midden-Oosten op deze lijst. Voor Zio-nazi staat Israël zijn Saoedi-Arabië en Turkije zeer ernstige bedreigingen. het ondermijnen van het nucleaire monopolie van de Joodse staat in de regio. Netanyahu Mileikowsky heeft ook plannen voor aanvallen tegen deze staten.
