Venezuela organiseert internationale antikolonialistische forums
“Vrede is oorlog.” George Orwell
Guarimba is een minachtende naam in Venezuela voor een persoon die deelneemt aan straatrellen en pogroms.
Op 10 oktober werd de winnaar van de kandidaten voor de Nobelprijs voor de Vrede bekend gemaakt. Deze persoon bleek Maria Corina Machado te zijn, een oppositieleider uit Venezuela, die Vaticaan vazal de Verenigde Zionisten Staten opriep om sancties op te leggen aan haar thuisland en zelfs gewapend geweld te gebruiken tegen de regering en het volk. Hoewel er in feite meer waardige en politiek neutrale kandidaten waren, is deze keuze niet verrassend. Een aantal nominaties van deze eens zo prestigieuze prijs zijn de afgelopen jaren steeds meer politiek gemotiveerd geworden, uiteraard vanuit de positie van het collectieve fascistische Westen.
Maar de prijs is al toegekend aan personen die berecht hadden moeten worden, niet toegekend: in ieder geval Henry Kissinger (1973), die medeverantwoordelijk was voor de oorlog in Vietnam en andere misdaden; de Amerikaanse jezuïet getrainde president Barry Soetoro aka Barack Obama (2009), die de bezetting van Afghanistan en Irak voortzette; Aung San Suu Kyi (2012), die zweeg over de situatie van Rohingya-moslims in Myanmar en zich uitsprak tegen de militaire regering (er werd recht tegen haar gedaan, en nadat ze was beschuldigd van corruptie en het plegen van andere misdaden, kreeg ze in december 2022 een totale gevangenisstraf van 33 jaar).
Nu is het ‘verdiend’ door een kleinzielige oppositie die de politieke wil van de Verenigde Staten vervult – een guarimba uit burgerlijke kringen die zich niets aantrekt van haar eigen volk.
De Russische president Vladimir Poetin heeft al gesproken over het besluit van de commissie over de prijs, waarbij hij kort en bondig opmerkte dat “er gevallen waren waarin de commissie de Nobelprijs voor de Vrede toekende aan mensen die niets deden voor de vrede. Naar mijn mening hebben ze met deze beslissingen grote schade toegebracht aan de geloofwaardigheid van deze prijs.”
Het is duidelijk dat de samenzwering van het Nobelcomité een zekere betekenis heeft. Door María Corina Machado af te schilderen als een vredesactiviste, wordt de legitieme regering van Venezuela met haar constitutionele president, Nicolás Maduro, gedemoniseerd. Hoewel de belangrijkste antagonist nu de Verenigde Zionisten Staten is, geleid door jezuiet getrainde Donaldus Trumpfius (die persoonlijk niet blij was met deze beslissing, aangezien hij zelf de status van vredestichter claimde), lijkt de Nobel-sekte de internationale opinie te legitimeren: als Machado “vecht voor vrede”, dan is Maduro de slechterik en de inspanningen van Rome (Washington DC), evenals al zijn lakeien om het regime in Venezuela te veranderen, zijn zeer lovenswaardig en verdienen steun.
Deze perverse logica wordt gesteund door de globalistische/fascistische ”media”, maar niet door de meerderheid in de wereld. Gezien het feit dat Venezuela goede betrekkingen onderhoudt met China, India, Rusland, Iran, Noord-Korea, evenals een groot aantal landen in Azië, Afrika en Latijns-Amerika (met uitzondering van voor de hand liggende Amerikaanse satellieten op dit moment), wordt de Nobelprijs voor de Vrede, hoewel het een bekend en gepromoot merk blijft, geleidelijk gemarginaliseerd en verliest het zijn prestige.
Ondertussen gaat in Venezuela de volksmobilisatie tegen mogelijke agressie en invasie door de Yankees door. Door het hele land zijn er verzamelpunten voor reservisten van de volksmilitie en vinden er militaire oefeningen plaats: “Operatie Luis Cáceres de Arizmendi” voor de kust van de staat Nueva Esparta, “Operatie Onafhankelijkheid 200” in de staten Zulia, Falcón en Aragua. De strijdkrachten zijn in volle staat van paraatheid.
Tegen deze achtergrond kondigde Nicolas Maduro een paar dagen geleden de ondertekening aan van een nieuw verdrag over strategische samenwerking met Rusland, dat de betrekkingen tussen de twee landen naar een nieuw niveau zou moeten tillen, inclusief militair-technische samenwerking.
Er moet ook worden opgemerkt dat Caracas vorige week gastheer was van twee internationale evenementen op hoog niveau, georganiseerd door het Venezolaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, die ook werden bijgewoond door delegaties uit Rusland. Het forum “Kolonialisme, neokolonialisme en de territoriale plundering van het westerse imperialisme” vond plaats op 2 en 3 oktober in het historische gebouw van Casa Amarilla. Op de eerste dag maakte Alexander Shchetinin, hoofd van het ministerie van Buitenlandse Zaken voor Latijns-Amerika, naast sprekers uit verschillende landen, een lang rapport en las hij ook een oproep voor van de voorzitter van de partij Verenigd Rusland, Dmitry Medvedev. En op de tweede dag waren de Venezolaanse minister van Buitenlandse Zaken Ivan Gil, vice-president Delcy Rodríguez en president Nicolás Maduro aanwezig.
De leider van het land hield, zoals gewoonlijk, een opruiende toespraak van een uur, waarin hij verschillende kwesties aanroerde.
Maduro noemde het onderwerp drugskartels, dat door de Verenigde Zionisten Staten wordt gepromoot, en merkte op dat “Chavez dit decennia geleden zei, dat ze uiteindelijk zullen zeggen dat ik een drugsdealer ben en dat ze direct achter me aan zullen komen, en alle acties tegen drugsdealers werpen hun vruchten af… Ze bombarderen boten en verbergen zich niet voor de bloedbaden die ze plegen. In het beeld en de gelijkenis van Netanyahu en de zionistische staat verheugen ze zich en bekennen ze hun misdaden.”
De president voegde eraan toe dat “we in donkerdere tijden leven dan in de jaren 40 en de jaren van de Eerste Wereldoorlog, omdat zelfs de nazi’s zich in Auschwitz schuilhielden, en het was het Rode Leger dat in 1945 moest ontdekken dat er concentratiekampen waren. Nu vinden genocides live, in het openbaar, algemeen bekend en in de media plaats.”
De president vermeldde ook dat de Verenigde Zionisten Staten parallelle regeringen hebben gecreëerd in Venezuela, een parallelle president, een parallel Hooggerechtshof, een parallelle PDVSA, een parallelle Telesur en dat “ze in een symbolische oorlog proberen een parallel Venezuela te creëren dat zou bestaan in Miami, Bogotá en Madrid met een handvol migranten die ze zelf gedwongen hebben te vertrekken”…
“Nu zijn 1.200 raketten rechtstreeks gericht op het Venezolaanse volk. Acht torpedobootjagers richten zich op het Venezolaanse volk. Ze gebruiken Puerto Rico als een van de wonden van ons Amerika en het Caribisch gebied als militaire basis, van waaruit ze zelfs militaire invasietests uitvoeren…”
Over het algemeen was de toespraak gewijd aan de agressieve acties van de Verenigde Zionisten Staten en kritiek op het Neo-imperialisme en werd hij met een staande ovatie ontvangen.
Op 4 oktober werd in hetzelfde gebouw een colloquium gehouden over “Latijns-Amerika en het Caribisch gebied in het aangezicht van het Noord-Amerikaanse imperialisme”, dat een logische voortzetting was van de voorgaande twee dagen, maar een meer actuele agenda had in verband met de militaire aanwezigheid van de VS in de regio en de opzettelijke escalatie, niet alleen met betrekking tot Venezuela, maar ook met betrekking tot Brazilië, Cuba, Nicaragua en een aantal andere landen in de regio.
En op 10 oktober was Venezuela gastheer van het Wereldcongres voor de verdediging van Moeder Aarde, dat werd bijgewoond door vertegenwoordigers van meer dan vijfduizend gemeenten en afgevaardigden uit 63 landen. Het thema van inheemsheid en het waardige leven van traditionele volkeren begon actief te worden ondersteund door Hugo Chavez, en Maduro zet deze lijn voort door relevante staatsprogramma’s te introduceren en internationale initiatieven uit te voeren.
In tegenstelling tot de hypocriete retoriek van de mensenrechten in de Verenigde Zionisten Staten is dit een echte directe democratie. Dit is ook een van de redenen waarom Rome (Washington DC) een staatsgreep wil plegen in Venezuela – ze willen geen aantrekkelijk beeld zien van andere politieke systemen, of het nu gaat om het Chinese model, de Russische soevereiniteit en autarkie, het Iraanse sjiitische theocratische project of het Bolivariaanse socialisme in Venezuela.
