VOOR DE EERSTE zevenenveertig jaar van zijn bestaan, van 1930 tot 1977, was de BIS gevestigd in een voormalig hotel, vlakbij het centraal station van Basel. De ingang van de bank werd weggestopt door een chocoladewinkel en slechts een klein bericht bevestigde dat de smalle deuropening uitkwam naar de BIS. De managers van de bank geloofden dat degenen die moesten weten waar de BIS was, het zouden vinden, en de rest van de wereld hoefde het zeker niet te weten.
De binnenkant van het gebouw veranderde in de loop van de decennia weinig, herinnerde Charles Coombs zich. De BIS leverde de “Spartaanse accommodaties van een voormalig hotel in Victoriaanse stijl waarvan de een- en tweepersoonskamers waren omgetoverd tot kantoren door simpelweg de bedden te verwijderen en bureaus te installeren.”
De bank verhuisde in 1977 naar haar huidige hoofdkantoor, op 2, Centralbahnplatz. Het ging niet ver en kijkt nu uit over het centraal station van Basel. Tegenwoordig is de belangrijkste missie van de BIS, in zijn eigen woorden, drieledig:
“centrale banken dienen in hun streven naar monetaire en financiële stabiliteit, internationale samenwerking op deze gebieden bevorderen en optreden als een bank voor centrale banken.”
De BIS herbergt ook veel van de praktische en technische infrastructuur die het wereldwijde netwerk van centrale banken en hun commerciële tegenhangers nodig heeft om soepel te functioneren. Het heeft twee gekoppelde handelskamers: op het hoofdkantoor in Basel en het regionale kantoor in Hong Kong.
De BIS koopt en verkoopt goud en deviezen voor haar klanten. Het biedt vermogensbeheer en regelt kortlopend krediet aan centrale banken wanneer dat nodig is.
De BIS is een unieke instelling: een internationale organisatie, een uiterst winstgevende bank en een onderzoeksinstituut opgericht en beschermd door internationale verdragen. De BIS legt verantwoording af aan haar klanten en aandeelhouders – de centrale banken – maar begeleidt ook hun activiteiten.
De belangrijkste taken van een centrale bank, betoogt de BIS, zijn het beheersen van de kredietstroom en het volume van de valuta in omloop, wat zal zorgen voor een stabiel ondernemingsklimaat, en het houden van wisselkoersen binnen beheersbare banden om de waarde van een valuta te waarborgen en zo de internationale handel en kapitaalbewegingen soepel te laten verlopen. Dit is cruciaal, met name in een geglobaliseerde economie, waar markten in microseconden reageren en percepties van economische stabiliteit en waarde bijna net zo belangrijk zijn als de realiteit zelf.
De BIS helpt ook bij het toezicht op commerciële banken, hoewel zij geen wettelijke bevoegdheden over hen heeft. Het Bazels Comité voor Bankentoezicht, gevestigd in de BIB, regelt de kapitaal- en liquiditeitsvereisten van commerciële banken. Het vereist dat banken een minimumkapitaal van acht procent van de risicogewogen activa hebben bij het verstrekken van leningen, wat betekent dat als een bank risicogewogen activa van $ 100 miljoen heeft, deze ten minste $ 8 miljoen kapitaal moet behouden.
De commissie heeft geen handhavingsbevoegdheden, maar wel een enorm moreel gezag. “Deze verordening is zo krachtig dat het acht procent-principe in nationale wetten is vastgelegd”, zegt Peter Akos Bod. “Het is net spanning. De spanning is vastgesteld op 220. Je kunt kiezen voor vijfennegentig volt, maar het zou niet werken.” In theorie zullen verstandige huishouding en wederzijdse samenwerking, onder toezicht van de BIS, het wereldwijde financiële systeem soepel laten functioneren. In theorie.
De realiteit is dat we de recessie achter ons hebben gelaten en zijn beland in een diepe structurele crisis, een crisis die wordt gevoed door de hebzucht en roofzucht van de banken, die al onze financiële zekerheid bedreigt.
Net als in de jaren 1930 staan delen van Europa voor een economische ineenstorting. De Bundesbank en de Europese Centrale Bank, twee van de machtigste leden van de BIS, hebben de bezuinigingsmanie aangedreven die al één Europees land, Griekenland, naar de rand heeft gedwongen, geholpen door de venaliteit en corruptie van de heersende klasse van het land. Anderen kunnen snel volgen. De oude orde kraakt, haar politieke en financiële instellingen corroderen van binnenuit.
Van Oslo tot Athene herleeft extreemrechts, deels gevoed door stijgende armoede en werkloosheid. Woede en cynisme tasten het vertrouwen van burgers in de ”democratie” en de ”rechtsstaat” aan. Nogmaals, de waarde van onroerend goed en activa verdampt voor de ogen van hun eigenaren. De Europese munt dreigt in te storten, terwijl mensen met geld een veilig heenkomen zoeken in Zwitserse franken of goud. De jongeren, de getalenteerde en de mobielen ontvluchten opnieuw hun thuisland voor een nieuw leven in het buitenland.
De machtige krachten van het internationale kapitaal die de BIS tot stand hebben gebracht en die de bank haar macht en invloed hebben gegeven, zijn opnieuw triomfantelijk.
De BIS bevindt zich aan de top van een internationaal financieel systeem dat uit zijn voegen barst, maar haar functionarissen beweren dat het niet de macht heeft om op te treden als een internationale financiële toezichthouder.
Toch ontkomt de BIS niet aan haar verantwoordelijkheid voor de crisis in de eurozone. Vanaf de eerste overeenkomsten in de late jaren 1940 over multilaterale betalingen tot de oprichting van de Europese Centrale Bank in 1998, heeft de BIS de kern gevormd van het Europese integratieproject, dat technische expertise en de financiële mechanismen voor valutaharmonisatie biedt.
Tijdens de jaren 1950 beheerde het de Europese betalingsunie, die het betalingssysteem van het continent internationaliseerde. De BIB was gastheer van het in 1964 opgerichte Comité van centrale bankiers van de Europese Economische Gemeenschap, dat het trans-Europese monetaire beleid coördineerde. Tijdens de jaren 1970 runde de BIS de “Snake”, het mechanisme waarmee Europese valuta’s in wisselkoersbanden werden gehouden.
In de jaren 1980 was de BIS gastheer van het Comité-Delors, waarvan het verslag in 1988 de weg uitstippelde naar de Europese Monetaire Unie en de goedkeuring van één enkele currency. De BIS verving het Europees Monetair Instituut (EMI), de voorloper van de Europese Centrale Bank. De president van het EMI was Alexandre Lamfalussy, een van ‘s werelds meest invloedrijke economen, bekend als de ‘Vader van de euro’. Voordat lamfalussy in 1994 bij het EMI in dienst trad, had hij zeventien jaar bij de BIS gewerkt, eerst als economisch adviseur en vervolgens als algemeen directeur van de bank.
Voor een trouwe, geheimzinnige organisatie is de BIS verrassend wendbaar gebleken. Het overleefde de eerste wereldwijde depressie, het einde van herstelbetalingen en de gouden standaard (twee van de belangrijkste redenen voor bestaan), de opkomst van het nazisme, de Tweede Wereldoorlog, het Bretton Woods-akkoord, de Koude Oorlog, de financiële crises van de jaren 1980 en 1990, de geboorte van het IMF en de Wereldbank en het einde van het communisme.
Zoals Malcolm Knight, manager van 2003-2008, opmerkte:
“Het is bemoedigend om te zien dat – door klein, flexibel en vrij van politieke inmenging te blijven – de Bank er in haar geschiedenis opmerkelijk goed in is geslaagd zich aan te passen aan veranderende omstandigheden.”
De bank heeft zichzelf tot een centrale pijler van het wereldwijde financiële systeem gemaakt. Naast de Global Economy Meetings organiseert de BIS vier van de belangrijkste internationale comités die zich bezighouden met wereldwijd bankieren: het Basel Committee on Banking Supervision, het Committee on the Global Financial System, het Committee on Payment and Settlement Systems en het Irving Fisher Committee, dat zich bezighoudt met statistieken over centrale banken.
De bank herbergt ook drie onafhankelijke organisaties: twee groepen die zich bezighouden met verzekeringen en de Financial Stability Board (FSB). De FSB, die de nationale financiële autoriteiten en het regelgevingsbeleid coördineert, wordt nu al beschouwd als de vierde pijler van het wereldwijde financiële systeem, na de BIS, het IMF en de commerciële banken.
De BIS is nu ‘s werelds dertigste grootste houder van goudreserves, met 119 ton – meer dan Qatar, Brazilië of Canada. Het lidmaatschap van de BIS blijft eerder een voorrecht dan een recht. De raad van bestuur is verantwoordelijk voor het toelaten van centrale banken die geacht worden “een substantiële bijdrage te leveren aan de internationale monetaire samenwerking en aan de activiteiten van de Bank”.
China, India, Rusland en Saoedi-Arabië traden pas in 1996 toe. De bank heeft kantoren geopend in Mexico-Stad en Hong Kong, maar blijft erg eurocentrisch. Estland, Letland, Litouwen, Macedonië, Slovenië en Slowakije (totale bevolking 16,2 miljoen) zijn toegelaten, terwijl Pakistan (bevolking 169 miljoen) dat niet heeft gedaan. Kazachstan evenmin, een grootmacht van Centraal-Azië.
In Afrika zijn alleen Algerije en Zuid-Afrika lid – Nigeria, dat de op een na grootste economie van het continent heeft, is niet toegelaten. (De verdedigers van de BIS zeggen dat het hoge bestuur normen eist van nieuwe leden en wanneer de nationale banken van landen als Nigeria en Pakistan die normen bereiken, zullen ze in aanmerking komen voor lidmaatschap.)
Gezien de centrale rol van de BIS in de transnationale economie, is het lage profiel opmerkelijk. In 1930 merkte een verslaggever van de New York Times op dat de cultuur van geheimhouding bij de BIS zo sterk was dat hij niet in de bestuurskamer mocht kijken, zelfs niet nadat de directeuren waren vertrokken.
Er is weinig veranderd. Journalisten mogen het hoofdkantoor niet betreden zolang de Global Economy Meeting aan de gang is. BIS-functionarissen spreken zelden on the record, en met tegenzin, tegen leden van de pers. De strategie lijkt te werken. De Occupy Wall Street-beweging, de anti-globalisten, de demonstranten van het sociale netwerk hebben de BIS genegeerd.
Centralbahnplatz 2, Basel, is rustig en vredig. Er zijn geen demonstranten verzameld voor het hoofdkwartier van de BIS, geen demonstranten die in het nabijgelegen park bivakkeren, geen levendige ontvangstcomités voor ‘s werelds centrale bankiers.
Terwijl de wereldeconomie van crisis naar crisis slingert, worden financiële instellingen onder de loep genomen als nooit tevoren. Legioenen verslaggevers, bloggers en onderzoeksjournalisten doorzoeken elke beweging van de banken. Maar op de een of andere manier is de BIS er, afgezien van korte vermeldingen op de financiële pagina’s, grotendeels in geslaagd om kritisch onderzoek te vermijden. Tot nu. bron »
Bank Voor Internationale Betalingen (BIS): Hoe De Rothschilds De Wereld Controleren En Dicteren
Centrale banken zijn illegaal gecreëerde PRIVATE banken die eigendom zijn van de Rothschild zionisten bankiersfamilie. De familie bestaat al meer dan 230 jaar en heeft zich een weg gebaand naar elk land op deze planeet, elke wereldleider en hun regeringen en kabinetten bedreigd met fysieke en economische dood en vernietiging, en vervolgens hun eigen mensen in deze centrale banken geplaatst om de portemonnee van elk land te controleren en te beheren.
Erger nog, de Rothschilds zionisten controleren ook de machinaties van elke regering op macroniveau, (nog) niet bezig met de dagelijkse wisselvalligheden van ons individuele persoonlijke leven. Behalve als we te ver uit de pas lopen.
Het grote plan van The First Sphere of Influence is om een wereldwijde mononatie te creëren. Verwar dit alstublieft niet met de term globalisering. Mononatie en globalisering kunnen niet meer verschillen in concept, reikwijdte en doel.
Mononatie is één toestand. Het heeft één regering. Eén set wetten voor alle gewone burgers, geen wetten voor de elite. Globalisering verwijst naar communiceren, handelen, interactie, enz. tussen afzonderlijke, verschillende, onafhankelijke, soevereine landen.
Onze eigen Federal Reserve is een illegaal geplaatste private bank die direct verantwoordelijk is voor het creëren van alle depressies, recessies en de inflatie en deflatie van onze dollar in de VS. De Fed controleert het drukken van onze eigen valuta en brengt vervolgens rente in rekening bij de Amerikaanse overheid op die leningen. De rente groeit elk jaar, waardoor het voor onze overheid moeilijk, zo niet onmogelijk is om het te betalen. Hoe betalen we deze rente? Door de Amerikaanse inkomstenbelasting. Deze belasting gaat naar de familie Rothschild.
In de komende maanden, als ik doorga met het verzamelen van informatie en het schrijven van een boek over De eerste invloedssfeer, zal ik steeds meer delen. Voor nu vraag ik u vriendelijk om elk van de onderstaande 165 regels te lezen. Honderdvijfenzestig redenen om mijn intel te geloven. U kunt op elke bank klikken en de website bezoeken. Ik heb ze allemaal gezien. Ze zijn echt. En ze zijn een van de redenen waarom elk land zo diep in de schulden zit bij deze verraderlijke familie, de Rothschilds zionisten.
Trouwens, als u nieuwsgierig bent naar wat de Amerikaanse schuld is aan de BIS, raadpleeg dan de tabel aan het einde van dit artikel, afkomstig uit de nieuwste statistische resultaten van de Joint External Debt Hub, die gegevens ontvangt van de BIS, het Internationaal Monetair Fonds, de Wereldbank en de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling.
BIS Offices
Representative Office for Asia and the Pacific
78th floor, Two International Finance Centre
8 Finance Street, Central
Hong Kong
Special Administrative Region of the People’s Republic of China
Telefoon: (+852) 2878 7100
Fax: (+852) 2878 7123
Representative Office for the Americas
Torre Chapultepec
Rubén Darío 281 – 17e verdieping
Kolonel Bosque de Chapultepec
Del. Miguel Hidalgo
11580 México, D.F.
México
Telefoon: (+52) 55 91380290
Fax: (+52) 55 91380299
De Rothschild zionisten gecontroleerde Central Banks of the World
Afghanistan: Bank of Afghanistan
Albanië: Bank of Albania
Algerije: Bank of Algeria
Argentinië: Centrale Bank van Argentinië
Armenië: Centrale Bank van Armenië
Aruba: Centrale Bank van Aruba
Australië: Reserve Bank van Australië
Oostenrijk: Oostenrijkse Nationale Bank
Azerbeidzjan: Centrale Bank van Azerbeidzjan Republiek
Bahama’s: Centrale Bank van de Bahama’s
Bahrein: Centrale Bank van Bahrein
Bangladesh: Bangladesh Bank
Barbados: Centrale Bank van Barbados
Wit-Rusland: Nationale Bank van de Republiek Wit-Rusland
België: Nationale Bank van België
Belize: Centrale Bank van Belize
Benin: Centrale Bank van West-Afrikaanse Staten (BCEAO)
Bermuda: Bermuda Monetaire Autoriteit
Bhutan: Koninklijke Monetaire Autoriteit van Bhutan
Bolivia: Centrale Bank van Bolivia
Bosnië: Centrale Bank van Bosnië en Herzegovina
Botswana: Bank van Botswana
Brazilië: Centrale Bank van Brazilië
Bulgarije: Bulgaarse Nationale Bank
Burkina Faso: Centrale Bank van West-Afrikaanse Staten (BCEAO)
Burundi: Bank van de Republiek Burundi
Cambodja: Nationale Bank van Cambodja
Kameroen: Bank van Centraal-Afrikaanse Staten
Canada: Bank of Canada – Banque du Canada
Kaaimaneilanden: Caymaneilanden Monetaire Autoriteit
Centraal-Afrikaanse Republiek: Bank van Centraal-Afrikaanse Staten
Tsjaad: Bank van Centraal-Afrikaanse Staten
Chili: Centrale Bank van Chili
China: De Volksrepubliek China
Colombia: Bank van de Republiek
Comoren: Centrale Bank van de Comoren
Congo: Bank van Centraal-Afrikaanse Staten
Costa Rica: Centrale Bank van Costa Rica
Ivoorkust: Centrale Bank van West-Afrikaanse Staten (BCEAO)
Kroatië: Kroatische Nationale Bank
Cuba: Centrale Bank van Cuba
Cyprus: Central Bank of Cyprus
Tsjechië: Tsjechische Nationale Bank
Denemarken: Nationale Bank van Denemarken
Dominicaanse Republiek: Centrale Bank van de Dominicaanse Republiek
Oost-Caribisch gebied: Eastern Caribbean Central Bank
Ecuador: Central Bank of Ecuador
Egypte: Central Bank of Egypt
El Salvador: Central Reserve Bank of El Salvador
Equatorial Guinea: Bank of Central African States
Estland: Bank of Estonia
Ethiopië: National Bank of Ethiopia
Europese Unie: Europese Centrale Bank
Fiji: Reserve Bank of Fiji
Finland: Bank of Finland
Frankrijk: Bank of France
Gabon: Bank of Central African States
The Gambia: Central Bank of The Gambia
Georgië: National Bank of Georgia
Duitsland: Deutsche Bundesbank
Ghana: Bank of Ghana
Griekenland: Bank van Griekenland
Guatemala: Bank van Guatemala
Guinee Bissau: Centrale Bank van West-Afrikaanse Staten (BCEAO)
Guyana: Bank van Guyana
Haïti: Centrale Bank van Haïti
Honduras: Centrale Bank van Honduras
Hong Kong: Hong Kong Monetaire Autoriteit
Hongarije: Magyar Nemzeti Bank
IJsland: Centrale Bank van IJsland
India: Reserve Bank of India
Indonesië: Bank Indonesia
Iran: De Centrale Bank van de Islamitische Republiek Iran
Iraq: Central Bank of Iraq
Ierland: Central Bank and Financial Services Authority of Ireland
Israël: Bank of Israel
Italië: Bank of Italy
Jamaica: Bank of Jamaica
Japan: Bank of Japan
Jordanië: Central Bank of Jordan
Kazachstan: National Bank of Kazakhstan
Kenia: Central Bank of Kenya
Korea: Bank of Korea
Koeweit: Central Bank of Kuwait
Kirgizië: Nationale Bank van de Kirgizische Republiek
Letland: Bank van Letland
Libanon: Centrale Bank van Libanon
Lesotho: Centrale Bank van Lesotho
Libië: Centrale Bank van Libië
Litouwen: Bank van Litouwen
Luxemburg: Centrale Bank van Luxemburg
Macao: Monetaire Autoriteit van Macao
Macedonië: Nationale Bank van de Republiek Macedonië
Madagaskar: Centrale Bank van Madagaskar
Malawi: Reserve Bank of Malawi
Maleisië: Central Bank of Malaysia
Mali: Central Bank of West African States (BCEAO)
Malta: Central Bank of Malta
Mauritius: Bank of Mauritius
Mexico: Bank of Mexico
Moldova: National Bank of Moldova
Mongolia: Bank of Mongolia
Montenegro: Central Bank of Montenegro
Morocco: Bank of Morocco
Mozambique: Bank of Mozambique
Namibië: Bank of Namibia
Nepal: Central Bank of Nepal
Nederland: Nederlandse Bank
Nederlandse Antillen: Bank van de Nederlandse Antillen
Nieuw-Zeeland: Reserve Bank van Nieuw-Zeeland
Nicaragua: Centrale Bank van Nicaragua
Niger: Centrale Bank van West-Afrikaanse Staten (BCEAO)
Nigeria: Centrale Bank van Nigeria
Noorwegen: Centrale Bank van Noorwegen
Oman: Centrale Bank van Oman
Pakistan: State Bank of Pakistan
Papoea-Nieuw-Guinea: Bank van Papoea-Nieuw-Guinea
Paraguay: Centrale Bank van Paraguay
Peru Peru: Centrale Reserve Bank van Peru
Filippijnen: Bangko Sentral ng Pilipinas
Polen: Nationale Bank van Polen
Portugal: Bank van Portugal
Qatar: Qatar Centrale Bank
Roemenië: Nationale Bank van Roemenië
Rusland: Centrale Bank van Rusland
Rwanda: Nationale Bank van Rwanda
San Marino: Centrale Bank van de Republiek San Marino
Samoa: Centrale Bank van Samoa
Saoedi-Arabië: Saoedi-Arabisch Monetair Agentschap
Senegal: Centrale Bank van West-Afrikaanse Staten (BCEAO)
Servië: Nationale Bank van Servië
Seychellen: Centrale Bank van de Seychellen
Sierra Leone: Bank van Sierra Leone
Singapore: Monetaire Autoriteit van Singapore
Slowakije: Nationale Bank van Slowakije
Slovenië: Bank van Slovenië
Salomonseilanden: Centrale Bank van de Salomonseilanden
Zuid-Afrika: Zuid-Afrikaanse Reserve Bank
Spanje: Bank van Spanje
Sri Lanka: Centrale Bank van Sri Lanka
Soedan: Bank van Soedan
Suriname
Suriname Swaziland: De Centrale Bank van Swaziland
Zweden: Sveriges Riksbank
Zwitserland: Zwitserse Nationale Bank
Tadzjikistan: Nationale Bank van Tadzjikistan
Tanzania: Bank van Tanzania
Thailand: Bank van Thailand
Togo: Centrale Bank van West-Afrikaanse Staten (BCEAO)
Tonga: National Reserve Bank of Tonga
Trinidad en Tobago: Centrale Bank van Trinidad en Tobago
Tunesië: Centrale Bank van Tunesië
Turkije: Centrale Bank van de Republiek Turkije
Oeganda: Bank of Uganda
Oekraïne: National Bank of Ukraine
Verenigde Arabische Emiraten: Centrale Bank van de Verenigde Arabische Emiraten
Verenigd Koninkrijk: Bank of England
Verenigde Staten: The Dirty Nasty Stinky Fed, Federal Reserve Bank of New York
Uruguay: Central Bank of Uruguay
Vanuatu: Reserve Bank of Vanuatu
Venezuela: Central Bank of Venezuela
Vietnam: The State Bank of Vietnam
Jemen: Centrale Bank van Jemen
Zambia: Bank of Zambia
Zimbabwe: Reserve Bank of Zimbabwe
bron »
Een van de belangrijke bronnen van fondsen voor de Cabal is de gezondheidszorgindustrie die in 2014 maar liefst $ 3,09 biljoen registreerde en naar verwachting zal stijgen tot $ 3,57 biljoen in 2017, alleen al in de VS. Wij geloven dat dit slechts een conservatief cijfer is.
We kunnen het gebruik van medicijnen vermijden, elke virale aanval en bangmakerij gemakkelijk verslaan door te weten hoe we ons eigen uitgebreide antivirale systeem kunnen bouwen. Meer hierover vind je hier.
