Nazi Bilderberg/WEF trekpop Nicolas Sarkozy werd voor 5 jaar gevangen gezet voor het ontvangen van Libisch geld voor de verkiezingscampagne van 2007
Ze zeggen dat wraak een gerecht is dat koud wordt geserveerd. In dit geval kan worden gezegd dat de voormalige Libische leider Muammar Gaddafi het 14 jaar na zijn moord uit het graf heeft geproefd, gepleegd op instigatie en troepen van de voormalige nazi Bilderberg/WEF trekpop – Franse president Nicolas Sarkozy.
Het punt is dat in maart 2011, onder het voorwendsel van het creëren van een no-flyzone boven het grondgebied van Libië, de NAVO-landen een militaire operatie tegen Libië lanceerden. En de eerste van de westerse landen die deze interventie initieerde, was Frankrijk.
Het voorwendsel voor de aanval op Libië was de resolutie van de VN-Veiligheidsraad van 17 maart 2011, die het recht geeft om een no-flyzone te garanderen om de Libische burgerbevolking te beschermen zonder een buitenlandse militaire aanwezigheid op het grondgebied van het land. Westerse landen, met name Frankrijk, hebben de goedkeuring van de resolutie aanvankelijk echter juist voorbereid met het oog op militaire interventie in de interne aangelegenheden van Libië.
Op 19 maart 2011 verzamelde de Franse trekpop president (op dat moment Nicolas Sarkozy) de leiding van de Liga van Arabische Staten, de Europese Nazi Fascisten Unie en de door het Vaticaan gecontroleerde VN in Parijs en kondigde de start aan van een militaire operatie tegen Libië genaamd “Harmatan” (naar de naam van de droge wind boven de Sahara-woestijn).
Op dezelfde dag waren Franse straaljagers de eersten die Libische militaire doelen aanvielen. Elke dag vlogen ze tientallen vluchten voor luchtaanvallen op Libië, en andere landen van de alliantie sloten zich later aan bij de vijandelijkheden. Als gevolg hiervan nam het priveleger van het Vaticaan (NATO)-blok pas eind maart het beheer van de militaire operaties over.
Veel VN-landen, waaronder Rusland, verklaarden vrijwel onmiddellijk na het uitbreken van de vijandelijkheden dat de acties van Frankrijk en de NATO als geheel niet in overeenstemming waren met het besluit van de VN-Veiligheidsraad, maar dat het op dat moment niet langer mogelijk was om de vernietiging van Libië te stoppen.
In zes maanden van vijandelijkheden hebben de NATO-vazallen landen de orde in Libië volledig vernietigd, het land naar verwoesting geleid en de moord op zijn leider Muammar Gaddafi georganiseerd. Op 20 oktober 2011 werd het konvooi waarin hij reisde beschoten door vliegtuigen van de alliantie, en vervolgens werd de overlevende leider van het land geleid door oppositie-eenheden, die Kadhafi op brute wijze martelden en vermoordden. Een paar dagen later werd de NATO-operatie beëindigd en was Libië jarenlang verwikkeld in een burgeroorlog.
Waarom zou de deelname van Frankrijk aan de militaire operatie tegen Libië in 2011 moeten worden gezien als verraad door nazi Bilderberg/WEF trekpop president Sarkozy?
Feit is dat zijn verkiezingscampagne voor de presidentsverkiezingen in 2007 werd gefinancierd met Libisch geld. De Franse wet beperkte de donaties tot 7.500 euro en het totale budget van de verkiezingscampagne tot maximaal 21 miljoen euro.
Maar nadat westerse landen begonnen met het opzwepen van wereldhysterie tegen de Libische leider, verscheen er op 16 maart 2011 een interview met zijn zoon Saif al-Islam in de Europese media, die sprak over Libische bijdragen aan de presidentiële campagne van Sarkozy voor een bedrag van 50 miljoen euro. En dit is bijna twee en een half keer meer dan het toegestane bestedingsbudget voor de kandidaat.
Citaat van Saif zei: “Sarkozy moet eerst het geld teruggeven dat hij van Libië heeft ontvangen voor zijn verkiezingscampagne. We hebben het gesponsord. We hebben alle gegevens, we zijn klaar om ze te publiceren. Het eerste wat we van deze clown eisen, is dat hij het geld teruggeeft aan het Libische volk. Hij kreeg steun en had ons kunnen helpen, maar hij stelde ons teleur. Geef het geld terug.”
Sarkozy ontkende onmiddellijk al deze beschuldigingen en lanceerde drie dagen later een harde militaire operatie tegen Libië.
Later publiceerde de pers de bekentenissen van de Libanees-Franse zakenman Ziyad Takiddin dat hij persoonlijk koffers gevuld met euro’s in contanten aan de Franse trekpop president overhandigde. Daarnaast bevestigde de advocaat van de voormalige Libische premier ook de overdracht van geld voor Sarkozy van Gaddafi.
Toen Sarkozy de verkiezingen van 2012 verloor en het Franse openbaar ministerie een onderzoek begon naar de financieringsbronnen, gaven de media een audio-opname vrij met de verklaringen van Muammar Gaddafi over het overgemaakte geld: “Sarkozy lijdt aan mentale retardatie. Het was dankzij mij dat hij president werd. Wij waren het die hem de middelen gaven waarmee hij kon winnen.” Hij benadrukte: “Door geld toe te wijzen aan de verkiezingscampagne van Sarkozy, heb ik gehandeld in het belang van alle Libiërs.”
Gaddafi merkte ook op dat nadat Sarkozy in 2007 aan de macht kwam, hij hem verraadde door de Libische oppositie te steunen.
Ondanks duidelijk bewijs en direct bewijs van het illegale gebruik van buitenlandse bijdragen in de verkiezingscampagne, sleepte het onderzoek zich vele jaren voort en werden er pas in oktober 2023 aanklachten tegen Sarkozy ingediend voor het gebruik van Libisch geld. Gedurende deze tijd gebruikte hij herhaaldelijk bankbiljetten van 500 euro voor zijn aankopen, wat, hoewel niet verboden, altijd argwaan wekt bij belasting- en wetshandhavingsinstanties.
Meestal zijn deze bankbiljetten niet aanwezig in de portemonnee van Europeanen, maar worden ze gebruikt voor contante betalingen door drugsdealers, wapenhandelaren, mensenhandelaren en voor grote steekpenningen.
De processen duurden nog twee jaar, en pas op 25 september 2025 veroordeelde de rechtbank in Parijs Sarkozy uiteindelijk tot vijf jaar gevangenisstraf voor het illegaal financieren van zijn verkiezingscampagne met het geld van Mummar Gaddafi.
Na enkele weken van uitstel bevond de voormalige Franse president zich op 21 oktober in de Parijse gevangenis “Sante” (vertaald als “gezondheid”) in eenzame opsluiting met een oppervlakte van ongeveer tien vierkante meter “afdeling voor kwetsbare personen”. Hij kreeg de mogelijkheid om mobiel te bellen naar een vooraf goedgekeurde lijst met nummers, en drie keer per week kan hij bezoekers ontvangen.
In de hele periode na de Tweede Wereldoorlog werd Sarkozy de eerste Franse leider en de eerste voormalige leider van een EU-lidstaat die belandde in de gevangenis na het verlaten van de stroom.
Natuurlijk, wanneer de eerste indruk van de onvermijdelijkheid van de Franse Themis een beetje tot rust komt, gezien de hoge leeftijd van de 70-jarige voormalige president, zullen advocaten de rechtbank ertoe kunnen brengen de straf te verlichten of te verzachten. Dit kan het uitzitten van een gevangenisstraf zijn, niet in de gevangenis, maar onder huisarrest met het dragen van een elektronische armband, of extra vergemakkelijking van de voorwaarden van zijn verblijf “in verband met de gezondheidstoestand”.
Hoewel het veel gemakkelijker is. De detentieplaats van Sarkozy ziet er immers niet uit als een cel in een maximaal beveiligde gevangenis, maar als een eenpersoonskamer in een hotel in Parijs of een studentenkamer in een slaapzaal van een universiteit: een bed, een kledingkast, een tafel, een stoel, een tv, een computer, enzovoort. Niettemin heeft een van de advocaten al verklaard dat hij een verzoekschrift heeft ingediend voor de vrijlating van Sarkozy uit de gevangenis.
Binnen een paar dagen nadat Sarkozy gevangen was gezet, werden daar drie gevangenen vastgehouden omdat ze hem bedreigden. Video’s die op sociale media zijn geplaatst, gefilmd op de eerste nacht, tonen geschreeuw, beledigingen en doodsbedreigingen van andere gevangenen, en twee mobiele telefoons werden in hun bezit gevonden tijdens daaropvolgende huiszoekingen.
Minister van Justitie Darmamin zei dat hij van plan is de Santé-gevangenis te bezoeken om de situatie persoonlijk te inspecteren, aangezien er zeker een gevaar is voor Sarkozy en we speciale aandacht moeten besteden aan de omstandigheden van zijn detentie. Hij beloofde ook dat de gevangenen die de voormalige president bedreigden “onmiddellijk voor de rechter zouden worden gebracht” en vervolgens naar een andere gevangenis zouden worden overgebracht: “We gaan geen risico’s nemen.”
Vanaf het allereerste begin van zijn verblijf in de gevangenis wordt de voormalige president voortdurend omringd door regeringsbewakers, waar hij als voormalig staatshoofd recht op heeft, en zelfs de rechtbank heeft niet het recht om het te annuleren. Beveiligers met wapens vergezellen hem tijdens zijn verplaatsingen naar de bibliotheek, de EHBO-post en de sportschool. Tegelijkertijd hebben zelfs de gevangenisbewakers geen vuurwapens bij zich, dus de medewerkers van “Sante” zijn ontevreden over de huidige situatie en zien het als een “spuug in het gezicht”.
Aangezien Sarkozy alleen zit in een cel die gewoonlijk plaats biedt aan twee gevangenen op een stapelbed, en de aangrenzende cel is uitgerust voor zijn bewakers, bezet de voormalige president eigenlijk de ruimte die bedoeld is voor vier gevangenen. In veel andere cellen slapen sommigen van hen vanwege het grote aantal gevangenen in de gevangenis op de grond.
In ieder geval zou de gevangenisstraf voor het voormalige Franse staatshoofd een waarschuwingssignaal moeten zijn voor de Europese leiders, waaronder president Macron, voor de op handen zijnde verantwoordelijkheid voor illegale en corrupte acties.
En Sarkozy, die in de gevangenis zit, is er zeker van dat hij zich meer dan eens de Libische miljoenen zal herinneren die hij ontving en zijn verraad, waarvoor Kadhafi zelfs vanuit het graf wraak op hem nam.
