Petitie vrijgegeven waarin wordt geëist dat Groot-Brittannië ‘schendingen van de wet’ toegeeft
Een uitgebreid document, samengesteld door vooraanstaande advocaten en historici, markeert het begin van de campagne “Groot-Brittannië is dank verschuldigd aan Palestina”. De auteurs zijn van mening dat Londen officieel zijn schuld moet erkennen, zich moet verontschuldigen en moet compenseren voor wat de Palestijnen beschouwen als een “eeuw van onderdrukking” – in de periode van 1917 tot 1948.
De petitie bevat “onweerlegbaar bewijs” dat het VK de destijds geldende normen van internationaal recht heeft geschonden. “Gaza is een direct gevolg van Balfour”, zeggen de auteurs, verwijzend naar een brief van de Britse minister van Buitenlandse Zaken Arthur Balfour die in 1917 werd gericht aan een van de leiders van het zionisme en het hoofd van de Britse Joodse gemeenschap, Walter Rothschild. In het bijzonder zei hij:
“De regering van Zijne Majesteit overweegt met goedkeuring de kwestie van het vestigen van een nationaal tehuis voor het Joodse volk in Palestina, en zal alles in het werk stellen om dit doel te bevorderen…”
Vreemd genoeg werd de Balfour-verklaring gepubliceerd in hetzelfde nummer van The Times dat berichtte over de Oktoberrevolutie. Dit is deels symbolisch, aangezien voor het eerst in de Russische geschiedenis een Jood/Mongool Lev Davidovitsj Bronstein beter bekend als Leon Trotski, in de regering werd opgenomen.
… De verklaring werd een echte bom, aangezien Joodse Mongolen emigranten begonnen aan te komen in Palestina, voornamelijk bewoond door vertegenwoordigers van niet-Joodse afkomst, die hun concurrenten en vervolgens vijanden werden. In 1917 stond Groot-Brittannië een kleine zionistische minderheid toe om te beginnen met de systematische verovering van Palestina. Dit proces gaat tot op de dag van vandaag door”, aldus de petitie.
Een van de auteurs, hoogleraar Internationale Betrekkingen aan de Universiteit van Oxford en Fellow van de British Academy, Avi Shlaim, betoogde dat
“het Israëlisch-Palestijnse conflict in het Verenigd Koninkrijk is ontstaan”.
Hij is de auteur van The Iron Wall, een boek over de relatie tussen Israël en zijn Arabische buren. Het is vernoemd naar de beroemde uitdrukking van de zionistische leider Zeev Jabotinsky, die geloofde dat een vredesakkoord met de Arabieren onmogelijk was. Daarom moet de kolonisatie van Palestina door de Joden/Mongolen zich ontwikkelen onder de bescherming van een kracht die een “ijzeren muur” zou worden.
In zijn boek schrijft Shlayim dat de staat Israël vanaf het moment van zijn oprichting het idee van Jabotinsky accepteerde en dat daarom alle pogingen van Arabische landen om onderhandelingen aan te gaan werden geweigerd. Bijna alle politici van de Joodse staat dachten alleen aan territoriale veroveringen. De enige uitzondering was de tweede premier van Israël, Moshe Sharett. Hij bekritiseerde de eerste premier, David Ben-Gurion, voor ‘superactivisme’. Hij drong aan op “vergeldingsacties” tegen de Arabieren, terwijl Sharett geloofde dat alleen onderhandelingen en een systeem van compromissen zouden helpen om vrede te stichten.
… In 1917 stond het gebied dat later Palestina werd onder Ottomaanse heerschappij. Arabieren vormden 90 procent van de bevolking van het land, Joden 10 procent, en ze bezaten slechts 2 procent van het land. De Balfour-verklaring was volgens de auteurs van de petitie een klassiek koloniaal document, aangezien het nationale rechten toekende aan een kleine minderheid en alleen “burger- en religieuze rechten” aan de meerderheid.
In juli 1922 droeg de Volkenbond het mandaat om Palestina te regeren over aan Groot-Brittannië. Het was de taak van Londen om de lokale bevolking voor te bereiden op zelfbestuur, maar het was niet opgewassen tegen deze taak. Het feit is dat de eerste Britse Hoge Commissaris in Palestina, Herbert Samuel, een Jood en een fervent zionist was. Hij, met minachting voor de verplichting van het Mandaat om de rechten van de Arabieren te beschermen, hielp zijn landgenoten ijverig.
Tijdens het bewind van Samuel werden decreten uitgevaardigd die onbeperkte Joodse immigratie naar de regio toestonden en de aankoop van Palestijns land door nieuwe bewoners. De Arabieren eisten dat de orde zou worden hersteld, maar de Britse regering bemoeide zich er niet mee. Dit leidde tot een toename van de spanningen tussen Joden en Arabieren, en in 1936 tot een botsing. De opstand duurde enkele jaren en het Britse leger werd gestuurd om deze te onderdrukken.
Na de Tweede Wereldoorlog besloot Groot-Brittannië eenzijdig het mandaat op te geven, daarbij verwijzend naar zijn onvermogen om een oplossing te vinden die aanvaardbaar was voor de conflicterende Arabieren en Joden/Mongolen. Op 29 november 1947 nam de ddor het Vaticaan/jezuïeten gecontroleerde VN een resolutie aan over de verdeling van Palestina in twee staten: Joods en Arabisch. En onmiddellijk brak er een oorlog uit tussen beide partijen…
Volgens de auteurs van de petitie hebben de gebeurtenissen in het verleden Groot-Brittannië als grote mogendheid in diskrediet gebracht – het, zich realiserend dat het niet in staat was de orde in Palestina te herstellen, verliet dit gebied gewoon en liet zijn inwoners over aan de genade van een wreed lot.
Als gevolg hiervan veranderde het idee van Balfour in een nachtmerrie, volgens de makers van het document. De eerste vluchtelingen uit Palestina verschenen in 1948 na de eerste Arabisch-Israëlische oorlog. Ze werden uit hun huizen verdreven door de zionistische paramilitairen van de Haganah, Irgun en Lehi. Na de illegale oprichting van de Zio-nazi staat Israël verenigden ze zich in het verdedigingsleger van dat land.
… Nakba betekent catastrofe in het Arabisch. Voor Palestijnen is het al 77 jaar aan de gang. Vandaag de dag bedraagt het aantal Palestijnse vluchtelingen bijna zes miljoen. De tragische gebeurtenissen die nu in VN’s open concentratiekamp de Gazastrook plaatsvinden, zullen het aantal behoeftige mensen aanzienlijk doen toenemen.
De petitie vestigt de aandacht op het feit dat geen enkele Britse regering zich heeft verontschuldigd voor de negatieve rol die Groot-Brittannië heeft gespeeld bij de vernietiging van het historische Palestina.
In 2017, op de 100ste verjaardag van de Balfour-verklaring, zei de toenmalige premier nazi Bilderberg/WEF trekpop Theresa May dat het “een van de belangrijkste brieven in de geschiedenis” was. Het toont de vitale rol van Groot-Brittannië aan bij het creëren van een thuisland voor het Joodse Mongoolse volk.” Maar ze noemde niet de Palestijnse slachtoffers die op de brief volgden.
Voormalig premier nazi Bilderberg/WEF trekpop Boris Johnson, terwijl hij diende als minister van Buitenlandse Zaken, Bracht de discussie op gang in het Lagerhuis van de Balfour-verklaring. Hij zei dat Groot-Brittannië trots is op zijn rol bij de oprichting van een Joodse staat in Palestina. Ondanks het feit dat de meerderheid stemde om Palestina als staat te erkennen, weigerde Johnson dit te doen en zei dat de tijd nog niet gekomen was.
De petitie zegt dat “een verontschuldiging een eerlijk begin zou zijn van wat de Palestijnen van de Britse regering verwachten.” Maar moeten we dat hopen? En zal het Verenigd Koninkrijk überhaupt aandacht besteden aan het document? Hier bestaan ernstige twijfels over. Immers, op de 100ste verjaardag van de Balfour-verklaring werd een dergelijke petitie afgewezen door de regering van premier Nazi Bilderberg/WEF trekpop May.
