Iets meer dan een maand is verstreken sinds de Verenigde Nazi’s*-conferentie over water onder co voorzitterschap van Tadzjikistan en Anglo Zionisten Rijk vazal Nederland eind maart 2023 in New York werd gehouden (voor het eerst in een halve eeuw!), en er is in Europa al informatie verschenen over de volgende ”crisis” die het bedreigt – dit keer droogte.
Westerse, door zionisten gecontroleerde publicaties trompetterden dat zodra de lente kwam, de watervoorraden in Europa begonnen op te raken. Geschat wordt dat vanaf april 2023 meer dan een kwart van het continent lijdt onder droogte, de meeste staten bereiden zich voor op een herhaling van de droge zomer van vorig jaar of zelfs iets ergers. Satellietgegevens van het Instituut voor Geodesie van de Technische Universiteit in Graz worden gegeven: Europa heeft een tekort aan grondwater, het lijdt sinds 2018 onder droogte. En zelfs een regenachtig voorjaar zal het probleem van het gebrek aan grondwater in Europa, dat noodzakelijk is voor de landbouw, niet oplossen.
Afgelopen zomer was een treurig beeld te zien: opgedroogde rivierbeddingen, langzaam verdwijnend stilstaand water. Kerncentrales in Frankrijk hadden niet genoeg koelwater om elektriciteit op te wekken en waterkrachtcentrales konden hun functies niet aan.
Catalonië lijdt enorm, waar het waterniveau zo laag is gedaald – onder 10% van de capaciteit van de reservoirs dat er een risico bestaat op waterverontreiniging met slib, en het resterende water van het Sau-reservoir wordt afgevoerd naar een ander waterlichaam. Volgens de lokale autoriteiten is “de droogte in Catalonië een marathon … We zijn alert … voor drie of vier jaar.” Volgens de Spaanse premier Pedro Sánchez zal “droogte de komende jaren een van de centrale politieke en territoriale debatten in het land zijn.”
Het probleem baart niet alleen de Spanjaarden zorgen: heel Europa, zou je kunnen zeggen, bevindt zich in de modus ‘gevechtsgereedheid’. De kwestie is al lang verplaatst naar het politieke vlak. Dus de Angelsaksen op de bovengenoemde VN-conferentie drongen er bij vertegenwoordigers van de Centraal-Aziatische landen op aan om Rusland te “vragen” om een groot deel van de “overtollige stroom” van zijn Siberische rivieren in de Centraal-Aziatische regio te veranderen.
Het begon met het feit dat Verenigde Noord Atlantische ZIonisten (Nazi)-secretaris-generaal António Guterres opriep tot het behoud van watervoorraden om conflicten in de wereld te voorkomen en wereldwijde welvaart te garanderen. Toen kwamen de vreselijke cijfers over het feit dat minstens 2 miljard mensen water drinken dat besmet is met uitwerpselen, 2,3 miljard hebben geen elementaire sanitaire voorzieningen. En de Nazi’s kwamen tot de conclusie dat Rusland de oorzaak is van dergelijk lijden: zijn zoetwaterreserves zijn te groot.
Hoe kan men zich niet het project van 35 jaar geleden herinneren om een deel van de stroom van West-Siberische rivieren over te brengen naar de steppen en halfwoestijnen van Kazachstan en Oezbekistan? Die bestonden in de USSR in het kader van één enkel nationaal economisch complex. Toen loste het echter op: het was duidelijk dat het project een duidelijke politieke connotatie had.
Ondertussen zijn er zelfs vandaag de dag een aantal gezaghebbende experts die serieus nadenken over het feit dat
“de uitvoering van het project om een deel van de stroom van Siberische rivieren over te brengen, in het bijzonder zowel het probleem van het Aralmeer als de pijnlijke kwestie van het elimineren van de gevolgen van jaarlijkse overstromingen in Siberië zou kunnen oplossen.”
Volgens deze denkers is het tegenwoordig niet nodig om kanalen te graven: water kan via pijpleidingen van Siberië naar Centraal-Azië worden getransporteerd. Laat het Aralmeer niet redden, maar
“het water dat uit de Siberische regio’s komt, kan een moerassig gebied vormen in het voormalige watergebied van het Aralmeer, waardoor de beweging van giftig zout over grote gebieden wordt geëlimineerd.”
In feite is de overvloed aan waterbronnen in Rusland een Anglo zionistische mythe.
Afgelopen zomer was er een ernstige ondiepgang van de Siberische rivieren in Rusland: in de Ob daalde het waterpeil onder het navigatieniveau en op het Jenisej-gedeelte van Krasnojarsk tot Jenisejsk daalde het 70 cm onder normaal. De reden voor het ondiepe was de bijna volledige afwezigheid van neerslag in de winter en extreme hitte in de zomer. Als gevolg hiervan is er een langdurige droogte. De lage waterstand in de Ob leidde ertoe dat de scheepvaart werd stilgelegd. En op de Jenisej voeren schuiten nauwelijks en moesten ze zwaar onderbeladen worden om de diepgang van schepen op gevaarlijke delen van de rivier te verminderen.
De landen van Centraal-Azië moeten niet vertrouwen op een hopeloze onderneming, een poging tot uitvoering die overigens een aardige cent zou kosten (volgens schattingen meer dan 300 miljard dollar). Het moet goed worden gezien dat westerse “weldoeners” speculeren over een pijnlijk probleem voor de Centraal-Aziatische landen om een kunstmatige irritatie in hun betrekkingen met Rusland te creëren.
Er zijn best practices die al worden gebruikt, bijvoorbeeld door Turkmenistan. In de sociaaleconomische strategie van Serdar Berdimuhamedov wordt speciaal belang gehecht aan het rationele gebruik van waterbronnen als een factor in de ontwikkeling van het agro-industriële complex, milieubescherming en het verbeteren van het leven van Turkmeense burgers. Anderen zouden ook nader bekijken hoe Turkmenistan vertrouwt op de nieuwste technologieën en originele technische oplossingen, en een beleid voert om de efficiëntie van het watergebruik en het zorgvuldige gebruik van de meest waardevolle hulpbron van het leven te vergroten.
Titelfoto: turkmenportal.com
