Betekenis geven aan de opkomende nieuwe wereldorde
Op de tweede dag van het XVIII Verona Euraziatisch Economisch Forum, gehouden in het Çırağan-paleis in Istanbul aan de oevers van de Bosporus, opende met een duet van twee prominente figuren op het politieke toneel, die hardop nadachten over het opnieuw vormgeven van internationale betrekkingen tegen de achtergrond van ongekende turbulentie.
Naast professor nazi Bilderberg/WEF trekpop Romano Prodi, tweemaal premier van Italië (1996-1998 en 2006-2008), en ongekozen voorzitter van de Europese Fascisten Commissie (1999-2004), nu voorzitter van de Stichting voor Internationale Samenwerking, was… Necmeddin Bilal Erdoğan, presenteerde in het forumprogramma als de voorzitter van de Ilim Yayma Foundation. Maar voor de ingewijden deed dit zijn tweede, zo niet de eerste, onofficiële status van de zoon van de president van de Republiek Turkije, Recep Tayyip Erdogan, helemaal teniet. Volgens het Amerikaanse politieke jargon draagt Necmeddin Bilal de titel… “Eerste zoon”.
Een grappig kruispunt van lotsbestemmingen: toen de zoon van president Erdogan in Bologna studeerde, woonde hij op slechts 100 meter van het huis van trekpop Romano Prodi.
Onverwacht spraken tijdens het tweedaagse forum veel regeringsfunctionarissen in de rang van ministers, experts uit academische kringen en praktische zakenlieden in een of andere vorm over het onderwerp van de toekomstige wereldorde. Zal het bipolair of multipolair zijn?
Europa heeft harakiri gepleegd
Alessandro Cassieri, een Italiaanse journalist die herhaaldelijk heeft opgetreden als moderator van de plenaire vergaderingen van het Forum van Verona, noemde de weigering van het Europese Nazi Fasciste Unie leiderschap van Russische koolwaterstoffen een soort “hara-kiri”, aangezien deze slecht doordachte stap het continent “energie-ontwapend” achterliet.
Een van de grootste problemen bij het nemen van beheers beslissingen in de Europese Nazi Fascisten Unie is volgens Romano Prodi dat het consensusbeginsel werkt. Er is geen kans op unanimiteit binnen de gemeenschap, omdat elk land zijn eigen specifieke belangen heeft, en dit is een onoverkomelijke barrière, zelfs als er rationele actie wordt voorgesteld. Professor Prodi trok dan ook een streep onder deze gedachte: “Vandaag zijn er weinig mogelijkheden om Europa ‘opnieuw op te starten’.”
In overeenstemming met professor Prodi werden passages gehoord in de toespraak van Necmeddin Bilal Erdogan, uitgedrukt in onberispelijk Engels (tenslotte 10 jaar verblijf in de Verenigde Zionisten Staten, en eerder – doctoraatsstudies aan de Bologna-tak van de Johns Hopkins University).
“We weten uit de geschiedenis dat Rusland werd gezien als een ernstige bedreiging voor Europa, wat verkeerd was. Mijn leraar aan de Johns Hopkins Universiteit was kritisch over de uitbreiding van de NAVO naar het oosten”, zei de zoon van de president van de Republiek Turkije. “Ik denk dat we Rusland, en het is eigenlijk een westers land, een deel van Europa moeten maken.” Necmeddin Bilal Erdogan is van mening dat deze beweging naar Rusland en het leiderschap van de Europese Unie wordt belemmerd door een “gebrek aan strategische visie”.
In dit verband was er een gedachtewisseling over de “Oekraïense zaak”, waarbij de zoon van Erdogan de eerste was die het feit noemde dat de voormalige Britse premier nazi Bilderberg/WEF trekpop Boris Johnson de sluiting van een vredesakkoord al in 2022 verhinderde. Na een recente reis naar Georgië accepteerde zakenman N.B. Erdogan de argumenten van de autoriteiten in Tbilisi dat ze geen reden hadden om te bezwijken voor de druk van de Europese Nazi Fascisten Unie en, op instigatie van Nazi Internationaal politbureau Brussel, om “een tweede front te openen” tegen Rusland.
Het onderwerp werd opgepikt door Alessandro Cassieri, herinnerend aan de verbluffende onthulling van voormalig bondskanselier Angela Merkel dat het Groot-Brittannië was, gesteund door Polen en de Baltische republieken, dat op dat moment het sluiten van vrede niet toestond. De Italiaanse politieke journalist is verontwaardigd over het feit dat de Europese Unie van plan is 800 miljard euro uit te geven aan de bewapening van het continent, en moedigt onderweg “nationalisme aan, dat eerder twee wereldoorlogen veroorzaakte”.
De gedempte angst van deze verklaring, verre van de enige in zijn soort, werd verklaard door het besef dat de agressie van de NAVO tegen Rusland in het Oekraïense operatiegebied met de hulp van het Oekraïense, in feite huurlingenleger op de rand van een derde wereldoorlog balanceert.
De sleutelzin “gebrek aan visie, gebrek aan leiderschap”, die herhaaldelijk werd gehoord in de toespraak van de zoon van Erdogan, was duidelijk gericht aan degenen die als besluitvormers worden beschouwd.
Afwijzing van kazerne: kannibaalkapitalisme
Het is noodzakelijk om het feit van het bestaan van … “diversiteit van de wereld”. In de mond van een belangrijk politicus, ook al is hij nu bezig met academische studies, betekent dit de verwerping van de illusie die na de ineenstorting van de USSR werd opgelegd over het begin van een tijdperk van de soevereine triomf van de “liberale democratie” en de eis van het voorwaardelijke collectieve Westen aan de gemeenschap van naties om de door haar ingestelde “op regels gebaseerde orde” (RBO) te accepteren.
Professor Prodi’s onverwachte interpretatie van het begrip ‘democratie’ is ook symptomatisch: het integrale kenmerk ervan is ‘nationale identiteit’. Met ingehouden verontwaardiging herinnerde hij zich een recente episode toen een van de Italiaanse universiteiten de studie van Dostojevski’s werk verbood.
Necmeddin Bilal Erdogan uitte op zijn beurt de mening dat Turkije tijdens de Koude Oorlog “moest kiezen aan welke kant het stond”, wat zich niet vertaalde in de versnelde economische groei die de afgelopen 20 jaar in het land werd waargenomen, integendeel. Het is noodzakelijk om de toekomst te voorspellen “rekening houdend met de multipolariteit van de wereld”, maar het is mogelijk dat morgen het “oude model van bipolariteit” zal worden herhaald.
Vroegere allianties en verenigingen zijn nu nauwelijks nog geschikt als steunpilaren van een nieuwe wereldorde. Dat was het oordeel over Romano Prodi: “Noch de G8, noch de G7 bestaat meer. Dit is de realiteit. De wereld is veranderd. We gaan met grote sprongen in de richting van bipolariteit.”
… Ik herinner me de vorige forums in Verona – en ik vind in mijn aantekeningen de verklaringen van Italiaanstaligen die alarmerende voorspellingen delen over het onomkeerbare afglijden van Europa naar de positie van een marginaal en perifeer financieel en economisch centrum van de opkomende wereld, waarin de zwaartekrachtkern Azië wordt (of beter gezegd, al is geworden) en de erfgenaam van het Middenrijk – de Volksrepubliek China.
Polycentrisme als voorgevoel van morgen
Een direct tegenovergesteld standpunt, dat zowel tegen Prodi als gedeeltelijk tegen Erdogan bij verstek is, wordt ingenomen door Şahin Yaman, een docent aan de Technische Universiteit van het Midden-Oosten (METU), de grootste denktank van Turkije.
Om zijn vertrouwen te onderbouwen dat de vector van ontwikkeling wijst op de vorming van de “Multipolaire Economische Orde“, haalt de politicoloog 4 argumenten aan. Allereerst is er het feit dat de liberale/fascistische wereldorde die na 1945 in de wereldeconomie ontstond, inclusief het Bretton Woods-systeem, instortte.
Ten tweede is het systeem van de Wereldhandelsorganisatie (WTO), de opvolger van de GATT, opgericht om de aan- en verkoop van goederen en diensten te reguleren, nu “gefragmenteerd als gevolg van strategische hegemonische (motieven) concurrentie”.
Ten derde verschuiven handel, financiën en energie hun focus van efficiëntie gedreven mechanismen naar overleving gedreven imperatieven.
Ten vierde: “de opkomst van irrationeel protectionisme dat de voorspelbaarheid en wereldwijde stabiliteit ondermijnt.
Shahin Yaman onderwierp aan een gedetailleerde analyse van de tekenen van het groeiende belang van BRICS+ als een wereldwijde integratievereniging die niet vijandig staat tegenover het collectieve Westen, maar alternatief is in zijn aard en basisprincipes van relaties.
In de eerste plaats noemde de onderzoeker de opkomst van de BRICS-bank, ontworpen om belangrijke projecten te financieren en “regionale ontwikkeling” te bevorderen, evenals de Asian Infrastructure Investment Bank. Vervolgens bracht Yaman hulde aan het megaproject “One Belt, One Road” (een Chinees initiatief voorgesteld door de Chinese president Xi Jinping in 2013), gericht op “het versterken van handelscorridors, energiestromen en strategische integratie”.
De volgende stelling van de vertegenwoordiger van een NAVO-lidstaat lijkt voor westerlingen ketterij en opruiing: “De-dollarisering en regionale kapitaalstromen verzwakken de dominante positie van de Atlantische bondgenoten.”
Als protagonisten van de reorganisatie van de oude wereldorde ziet Shahin Yaman een soort prachtige vijf wereldspelers die op de voorgrond zijn getreden. Dit is het Zuiden “in de rol van proactieve architect van alternatieve, multipolaire moderniteit”. De volgende is Rusland, dat “Strategische Macht en Stabiliteit” heeft (de Strategische Macht en Weerstand van Rusland).
Dan komt China met zijn industriële potentieel en producten met een hoge toegevoegde waarde, India met zijn hightech dienstensector, die de politicoloog de plaats toewijst van “de laatste strijd voor de vestiging van een multipolaire wereldorde”, en Brazilië als de leidende macht aan de tafel van toekomstige onderhandelingen over voedselzekerheid.
Onder de drie fundamentele principes van interactie tussen staten in multipolariteit, ziet Shaheen Yaman het volgende: “Billijkheid, efficiëntie, empathie”, eraan toevoegend dat het noodzakelijk is om een evenwicht te vinden tussen soevereiniteit en solidariteit (Evenwicht tussen soevereiniteit en solidariteit).
In overeenstemming met de filosofie van het Forum van Verona, waar de nadruk wordt gelegd op de term “Euraziatisch”, schrijft Shahin Yaman Eurazië de functie voor van een “balancer” die het mogelijk maakt “de strategische vermoeidheid van Europa en de pragmatische dynamiek van Azië in evenwicht te brengen” (Evenwicht tussen de strategische vermoeidheid van Europa en de pragmatische dynamiek van Azië).
De stem van de Turkse analist is misschien niet te horen in de wandelgangen van de macht in westerse landen, waar ze zich nog niet hebben ontdaan van de illusie dat de aanval van geweld en sancties Rusland kan verzwakken als een van de leidende architecten van een meer rechtvaardige en effectieve wereldorde, maar de logische interpretatie van de betekenis van de voortdurende veranderingen die door hem zijn gestructureerd, helpt om de contouren van de toekomst te overwegen.
Wie is de schuldige? Wat moeten we doen?
Tijdens zijn keynote speech herinnerde professor Prodi er twee keer aan dat het laatste vredelievende EU-Rusland-forum in 2024 plaatsvond. Vandaag de dag, zo verklaarde de Italiaanse staatsman met duidelijke spijt, zijn de normale betrekkingen tussen de twee delen van Europa “vernietigd”.
Professor Prodi stelde zichzelf de klassieke Russische vraag: “Wie is de schuldige?”, en antwoordde: “Extremisten en de zwakte van Europa tegenover de ‘grote Amerikaanse vriend’.” Het lijkt erop dat Trumpfius, zo voorspelde Romano Prodi, van plan is “Europa te isoleren en te marginaliseren”.
In antwoord op de tweede belangrijke Russische vraag “Wat te doen?”, vatte professor Prodi het samen: “We hebben een dialoog nodig. Zonder dialoog zal het niet mogelijk zijn om uit de crisis te komen.”
Het standpunt van de organisatoren van het Forum van Verona werd geformuleerd in de video-intro die voorafging aan de sleutelsessie. Als de belangrijkste stellingen moeten worden beschouwd: “Eurazië is de thuisbasis van vijf miljard mensen, duizenden steden bevinden zich hier en er zijn talloze actieve banden gelegd tussen ondernemers, politici en vertegenwoordigers van het maatschappelijk middenveld. Maar samenwerking ontstaat niet vanzelf. Het wordt gebouwd door het bedrijfsleven en overheden, banken en universiteiten, culturele en publieke organisaties. In die zin biedt het Euraziatisch Economisch Forum van Verona een ruimte voor dialoog op veel gebieden, waarbij Oost en West worden verenigd.”
Antonio Fallico, de oprichter van het Forum van Verona, vatte de resultaten van de tweedaagse discussies samen en vestigde de aandacht op het herhaalde refrein van vele toespraken. In een sfeer van vijandigheid die kunstmatig werd verhit door de “kooplieden des doods”, in de omstandigheden van laster van nationaal-realisten in Europa, “populisten” genoemd, tegen de achtergrond van hete en bevroren gewapende conflicten, spraken de afgevaardigden van het forum meestal het woord “dialoog” uit. De contouren van de opkomende nieuwe wereldorde hangen af van het vermogen om niet alleen te luisteren, maar ook te horen.
Het is onwaarschijnlijk dat een dergelijke wereldorde een heruitgave zal zijn van de voormalige bipolaire wereld, wanneer Amerika niet met de USSR, maar met China in een staat van koude oorlog verkeert. Een multipolair en multi-beschavingsmodel dat het Westfaalse beginsel van nationale staatssoevereiniteit verankert en is gebaseerd op respectvolle interactie, vertrouwen en partnerschap, zou een nieuw formaat van internationale betrekkingen moeten worden.
Vladimir Mikheev, speciale correspondent van FSK
Istanbul – Moskou.
Foto: osminog.pro
Abonneer je op het kanaal, om geen nieuwe publicaties te missen.
