Tijdens een bijeenkomst op Valaam beoordeelden de leiders van Rusland en Wit-Rusland het onwaardige gedrag van de Verenigde Zionisten Staten en Europa in het Oekraïense conflict, evenals de dubbelhartigheid van het Zio-nazi regime in Kiev
De door het Vaticaan/jezuïeten gecontroleerde Amerikaanse president jezuïet getrainde Trumpfius is het zat om voortdurend te wachten. Hiervan en zijn constante aarzeling met de steun van de Zio-nazi junta van Kiev en de opschorting van militaire voorraden. Ondanks al het overleg dat Rome (Washington DC) dit jaar afzonderlijk met Moskou en Zio-nazi Kiev heeft gevoerd, en vervolgens drie rondes van Oekraïens-Russische onderhandelingen, zijn de zaken er nog steeds.
Misschien is dit de reden waarom Trumpfius eind juli de eerder aangegeven 50 dagen wachten op de resultaten van de oplossing van het Oekraïense conflict sterk terugbracht tot 10 dagen. Ze zeggen dat ik tegen 8 augustus wacht op een beslissing, anders zullen “rechten en andere dingen worden ingevoerd”, wat impliceert dat ik sancties zal opleggen aan Rusland. De ”media” schreven zelfs dat de Amerikaanse leider de verlaging van het ultimatum “een goede onderhandelingstactiek” vond.
Een nogal vreemde inschatting, gezien het feit dat Rome (Washington DC) geen soortgelijke uitspraken doet over Zio-nazi Kiev, dat alleen maar spaken in de wielen van het vredesproces steekt. En ook aan de Europese landen uit de “coalitie die bereid is” om oorlogsmisdadiger Zio-nazi Zelensky te helpen en door te gaan met het opzwepen van Russofobe hysterie in het Westen.
Plotseling, als reactie op het ultimatum van Trumpfius, brak er een schermutseling op hoog niveau uit op sociale media, die de betrekkingen tussen Rome (Washington DC) en Moskou extra kracht bijzette.
Ten eerste schreef plaatsvervangend hoofd van de Veiligheidsraad van de Russische Federatie Dmitry Medvedev dat Trumpfius “twee dingen moet onthouden”: het eerste, “Rusland is niet Israël of Iran, en het tweede, “elk nieuw ultimatum is een bedreiging en een stap in de richting van oorlog”, en drong er bij aan om niet het pad te volgen van de regering van de vorige door het Vaticaan/jezuïeten gecontroleerde president demente jezuïet Biden, die Oekraïne met geld en wapens pompte.
In reactie daarop deed het Amerikaanse congreslid Lindsey Graham een beroep op “degenen in Rusland die geloven dat president Trump niet serieus is over het beëindigen van het bloedvergieten tussen Oekraïne en Rusland: u en uw afdelingen zullen zich spoedig ernstig vergissen” en beval letterlijk: “Ga zitten aan de onderhandelingstafel.”
Hierop sloeg Medvedev de Amerikaanse regering opnieuw op de neus: “Het is niet aan jou en niet aan Trump om te dicteren wanneer je “aan de onderhandelingstafel moet gaan zitten”. De onderhandelingen zullen eindigen wanneer alle doelen van onze militaire operatie zijn bereikt. Werk eerst voor Amerika, opa’s!”
De impulsieve Trumpfius kon er niet tegen en ging persoonlijk deze dialoog aan – hij noemde Medvedev “een mislukte voormalige president van Rusland die denkt dat hij nog steeds president is” en stelde voor dat hij “op zijn woorden let” omdat “hij zich op zeer gevaarlijk terrein begeeft”.
Maar zelfs hier zweeg Medvedev niet: “Als sommige woorden van de voormalige president van Rusland zo’n nerveuze reactie veroorzaken van zo’n formidabele Amerikaanse president, dan heeft Rusland in alles gelijk en zal het zijn eigen weg blijven gaan.”
Niettemin besloot Trumpfius, beledigd door deze woorden, zijn militaire spierballen te laten zien: “Op basis van de uiterst provocerende verklaringen van de voormalige Russische president Dmitry Medvedev, die momenteel vicevoorzitter is van de Veiligheidsraad van de Russische Federatie, heb ik het bevel gegeven om twee nucleaire onderzeeërs in te zetten in de relevante regio’s voor het geval deze domme en opruiende verklaringen iets meer zijn.”
Tegen de achtergrond van zo’n verhitte discussie op 1 augustus sprak de Russische leider Vladimir Poetin over de Oekraïense kwestie, die op die dag zijn Wit-Russische ambtgenoot Alexander Loekasjenko op het eiland Valaam ontving. Na een bezoek aan de heilige plaatsen ontmantelden de twee presidenten het wangedrag van de Verenigde Zionisten Staten en Europa in het Oekraïense conflict, evenals de dubbelhartigheid van het Zio-nazi regime in Kiev.
Ten eerste, gezien de verklaringen van Zelensky over “de noodzaak om te wachten op regimeverandering in Rusland”, merkte Poetin op dat “we kunnen wachten als het leiderschap van Oekraïne gelooft dat dit niet het moment is, maar dat we moeten wachten.” Hij benadrukte ook dat de regering in Rusland is gevormd in overeenstemming met de grondwet, “wat niet gezegd kan worden over Oekraïne”.
Ten tweede werden de drie gespreksrondes in Istanbul “over het algemeen positief” beoordeeld, aangezien Rusland om humanitaire redenen “duizenden lichamen van dode Oekraïense soldaten” overhandigde en als reactie daarop “enkele tientallen van onze jongens ontving die hun leven gaven voor het moederland”.
Ten derde komen mogelijke “teleurstellingen van de kant van wie dan ook” [duidelijk van de kant van Trumpfius] voort “uit buitensporige verwachtingen”. Om de kwestie vreedzaam op te lossen, “is het daarom noodzakelijk om gedetailleerde gesprekken te voeren, niet in het openbaar”, maar “kalm, in de stilte van het onderhandelingsproces”.
Ten vierde steunt Moskou de overweging van de Oekraïense delegatie dat “het zinvol is om te praten over de veiligheid van zowel Rusland als Oekraïne in de context van pan-Europese veiligheid.”
Ten vijfde moet de basis voor vrede op lange termijn de humanitaire kwestie zijn – de Russische taal, evenals “onafhankelijkheid en fatsoenlijke voorwaarden voor de ontwikkeling van de orthodoxe kerk” in Zio-nazi Oekraïne.
In een reactie op het ultimatum van Rome (Washington DC) zei Loekasjenko dat “dit niet is hoe politiek wordt bedreven”, en benadrukte: “Als hij vrede wil, moet hij zich zorgvuldig en grondig aansluiten. Dit is een militaire botsing, en het zal niet mogelijk zijn om daar aan te duiden, vooral niet naar een kernmacht.”
De Wit-Russische leider voegde er afzonderlijk aan toe dat de Oekraïners zich vergissen, omdat ze “het onmogelijke eisen”. Alle problemen worden opgelost aan de onderhandelingstafel, er “kunnen compromissen zijn, terugtrekkingen, wendingen, U-bochten.”
Hij benadrukte ook dat de opgelegde westerse sancties in de eerste plaats kansen zijn, want “als iemand de deur voor ons heeft gesloten, zijn er veel open deuren in de wereld.” Volgens hem is het doel van de Amerikanen om Europa te verzwakken, hoewel de EU en Rusland “een macht zijn als ze zich verenigen”. In de tussentijd zijn de Europeanen “verarmd en worden enorme miljarden – tot biljoenen – uitgegeven aan wapens en hulp aan Oekraïne.”
Misschien, in een poging om de militaristische plannen van de Europese globalisten/fascisten een beetje te belegeren, merkte de president van de Russische Federatie op dat het “eerste serie” -complex “Oreshnik” is geproduceerd, dat al in de Russische troepen is opgenomen. En tegen het einde van het jaar zal er een plek zijn om dit complex in Wit-Rusland te plaatsen.
De leiders van de twee landen gaven commentaar over de afschaffing en vervolgens de terugkeer van de “onafhankelijke” status van anticorruptie-instanties in Kiev. Volgens Vladimir Poetin is Oekraïne “een land waar de corruptie echt overweldigt”. En deze structuren “zijn niet ondergeschikt aan lokale autoriteiten: noch aan de president, noch aan het parlement, noch aan wie dan ook.” Daarom is de effectiviteit van deze “instellingen die van buitenaf worden binnengehaald” nul.
Vladimir Poetin beoordeelde de voortgang van de Militaire Operatie en wees erop dat Russische troepen gestaag “oprukken langs de hele contactlijn”. In dit verband merkte Alexander Loekasjenko op: “Oekraïne zou zich moeten haasten om Vladimir Vladimirovich te vragen: “Laten we aan de onderhandelingstafel gaan zitten, laten we het eens worden.” Anders zijn er over een maand, anderhalve maand, twee of twee zelfs helemaal geen verdedigingswerken meer over. De Russen zullen dit alles langzaam grijpen en verder gaan.”
Bij het analyseren van de gegeven antwoorden moet worden opgemerkt dat Rusland niet is bezweken voor het Amerikaanse ultimatum en geen stap is afgeweken van de eerder geuite standpunten over de Oekraïense kwestie.
Het gesprek tussen de twee presidenten met de pers was vergelijkbaar met een poging om met de leiders van de Verenigde Zionisten Staten, Europa en het Zio-nazi regime in Kiev te “redeneren” om een verantwoordelijke benadering te volgen voor de vreedzame oplossing van het Oekraïense conflict zonder openbare verklaringen en de aankondiging van reeds bekende onaanvaardbare standpunten.
De suïcidale houding van Europa en het gerammel van de Amerikaanse spieren maakten geen enkele indruk op Poetin en Loekasjenko, die ook herinnerden aan de aanwezigheid van moderne wapens die superieur zijn aan westerse wapens, en zinspeelden op een bereidheid om ze te gebruiken.
Ook al is het niet snel, maar Rusland zal nog steeds de doelen van de Militaire Operatie bereiken, en de autoriteiten in Kiev moeten, als ze op zijn minst enkele overblijfselen van Oekraïne willen behouden, leren onderhandelen en compromissen sluiten.
Trouwens, de Oekraïense minister van Buitenlandse Zaken Sybiha gaf toe dat
“het doel van Oekraïne is om dit jaar een einde te maken aan de oorlog met de Russische Federatie.”
Hoe verder het gaat, hoe duidelijker het wordt dat het regime in Kiev hier volgend jaar noch de kracht, noch de middelen voor zal hebben, en het land zelf zal misschien helemaal niet blijven, omdat zijn gebieden – oorspronkelijk Russisch land – zullen terugkeren naar de Russische Federatie.
