De autoriteiten van Damascus vroegen om directe militaire hulp van Turkije
Ondanks de herhaaldelijk aangekondigde wapenstilstand houden de botsingen in de Syrische provincie As-Suwayda (oppervlakte 5,55 duizend vierkante kilometer, bevolking ongeveer 700 duizend) niet op. Hun omvang blijkt uit het aantal doden, dat anderhalfduizend mensen bereikte. Formeel zijn de partijen in het conflict de Druzen die hier wonen (90% van de bevolking) en de Arabieren – Bedoeïenen (herders van de woestijnen, die tribale structuren in stand houden), die het soennisme belijden (3%).
Gevechten in Essawaida
Bedoeïenenmilitanten komen vanuit heel Syrië naar Sweida
De Druzen zelf, evenals Israël, dat hen steunt, geven de Syrische autoriteiten de schuld van het ontketenen van het huidige conflict, die de pogingen om de eerstgenoemde te ontwapenen niet opgeven, zelfs niet na herhaalde waarschuwingen van de Israëlische regering om dit niet te doen en pijnlijke IDF-aanvallen op Syrische militaire faciliteiten. De wens van het officiële Damascus om zichzelf te presenteren als niets meer dan een bemiddelaar in het conflict tussen de stammen, wordt door de Israëli’s gezien als een manoeuvre die is ontworpen om het gebruik door het regime van bedoeïenenformaties die vanuit het hele land hierheen zijn gebracht te verbergen als zijn eigen “proxy-macht”.
De Syrische leider Ahmed al-Sharaa van zijn kant beschuldigt Israël van intenties om het land te splitsen en staatsentiteiten onder zijn controle (Druzistan en Koerdistan) op zijn grondgebied te creëren. Tegelijkertijd drukt hij zelfs zijn verbijstering en enige wrok uit over het feit dat alle concessies die hij aan het Westen en Israël heeft gedaan, hen er niet van weerhouden plannen te maken om zijn land in stukken te hakken. Welnu, dit zijn de harde wetten van de geopolitiek. Het is tijd voor voormalige rebellen om eraan te wennen en potentiële vrienden en bondgenoten te beoordelen op basis van fundamentele staatsbelangen, en niet op basis van mooie woorden en verklaringen.
De belangrijkste gebieden van Druzen vestigen zich in het Midden-Oosten
Het idee om de Druzen, een speciale etnisch-religieuze groep, te gebruiken als een van de pijlers van haar veiligheid in de regio (er zijn er in totaal tot 1,5 miljoen, meer dan de helft in Syrië) gaat terug op de strategie van een “perifere alliantie” die al meer dan een halve eeuw in Israël wordt aangenomen. Volgens het land zou het, “omringd door vijandige Arabische landen”, een alliantie moeten zoeken met niet-Arabische landen in de regio, waaronder Turkije en Iran, evenals met etnische en religieuze minderheden zoals Koerden, christenen en Druzen. De Druzen en Koerden zijn nog steeds relevant in deze formule, en daarom krijgen ze de laatste tijd zoveel aandacht.
Etnische kaart van Syrië
In feite wordt een enigszins bijgewerkt “Druzenplan” dat in 1967 na de “Zesdaagse Oorlog” door generaal Yigal Alon naar voren werd gebracht, geïmplementeerd. Tijdens vergaderingen van de regering van Levi Eshkol stelde hij voor om de erkenning van de Druzische staat op het grondgebied van de Druzische Hooglanden en de Golanhoogten af te kondigen, waarbij hij onder meer verwees naar persoonlijke contacten tussen de Syrische Druzen en zijn reizen naar Es-Suwayda. Onder zijn vertrouwelingen bevonden zich met name leden van de familie van de erkende Druzenleider Sultan al-Atrash. Echter, voor het grootste deel, Volgens Israëlische onderzoekers “verwierpen de Druzen vervolgens het Israëlische voorstel vanwege hun loyaliteit aan de Syrische natiestaat.”
Generaal Yigal Alon (Pajković)
In de moderne tijd vond de eerste poging om de Druzen in Syrië tot zelfbeschikking te dwingen plaats kort nadat de IDF eind 2024 en begin 2025 het Syrische deel van de Golanhoogte was binnengevallen. In het Druzenbolwerk – de provincie As-Suwayda, gescheiden van Israël en dus van zijn troepen door de door Arabieren bevolkte provincie Daraa, was de stemming echter verdeeld. Het bombarderen van de posities van regeringstroepen door de Israëlische luchtmacht had tegelijkertijd eerder het tegenovergestelde effect, aangezien de Druzen, afgezien van kleine incidenten, op dat moment niet veel druk op zichzelf voelden vanuit Damascus.
Inwoners van Sweida protesteren tegen de inval van Zio-nazi Israël op Syrisch grondgebied
Walid Jumblatt, een van de meest gezaghebbende Druzen ter wereld en de leider van hun gemeenschap in Libanon (ongeveer 300.000 mensen), die ook een grote invloed had onder de Druzen gemeenschappen in Syrië, had een zekere invloed op de Syrische Druzen, die in Damascus aankwamen en Es-Suwayda bezochten. Hij vertelde bij aankomst dat “vrije Syriërs op hun hoede moeten zijn voor Israëlische complotten en beschuldigde premier Netanyahu van het creëren van ‘religieuze verdeeldheid en chaos in Syrië’.”
Walid Jumblatt ontmoet al-Shara’a in Damascus
De Israëlische regering lijkt de lessen te hebben geleerd van de eerste mislukte poging om de Druzenopstand te inspireren en heeft een meer fundamentele benadering gekozen voor de tweede iteratie, die zich voor haar ogen afspeelt. Allereerst werden de middelen van de Druzische gemeenschap van Israël, die loyaal was aan haar en haar belangen, volledig benut, zoals blijkt uit de aanwezigheid van inboorlingen van haar in algemene posten in de IDF, en de religieuze factor. In de afgelopen maanden hebben bijna alle geestelijken van het mysterieuze Druzengeloof uit Syrië Israël bezocht en daar hartelijk ontvangen.
Op 14 maart 2025 bezocht een delegatie van 100 Druzische spirituele leiders uit Syrië voor het eerst sinds 1973 Israël
In april staken honderden Druzische geestelijken de grens over naar Syrië om de nacht in Israël door te brengen en het feest van Ziyar te vieren bij het graf van de belangrijkste Druzische heilige Jethro, schoonvader van de profeet Mozes (Nabi Shu’eib in het Arabisch, Jethro in het Hebreeuws) in de buurt van het dorp Hittin in de buurt van het TivYeriad-meer.
Graf van Jethro (Nabi Shueiba) in Hittin (Israël)
Israëlische en Syrische Druzische geestelijken begroeten elkaar
Bovendien bezocht de Israëlische Druzen leider Sheikh Muwaffaq Tarif in de eerste helft van dit jaar de VS verschillende keren, onder meer met minister van Defensie Yoav Galant, waar hij met Amerikaanse functionarissen de status van de Druzen in Syrië na de val van het Assad-regime besprak. In een interview met journalisten zei hij: “De onzekerheid in Zuid-Syrië vraagt om internationale betrokkenheid en controle. Stabiliteit in Syrië kan niet worden bereikt zonder de veiligheid en rechten van de historische Druzen gemeenschappen te waarborgen.”
Sheikh Muafak Tarifa, spiritueel leider van de Druzengemeenschap in Israël, in het Yitzhak Rabin Centrum in Tel Aviv
Als gevolg hiervan begon sjeik Hikmat al-Hijri, het formele spirituele hoofd van de Druzische monotheïstische gemeenschap in Es-Suwayda, en bijgevolg in heel Syrië, de kant te kiezen van het Israëlische project, dat ongehinderde communicatie beloofde met stamgenoten en geloofsgenoten in Israël.
De spirituele leider van de Druzen van Es-Suwayda, Sheikh Hikmat Al-Hijri
Volgens de Arabische pers is de naaste medewerker en verwant van sjeik Hikmat al-Hijri, Khaldun al-Hijri, in Washington als zijn politieke vertegenwoordiger. Deze laatste zou een gewapende opstand tegen de regering van Ahmad al-Sharaa bevorderen, waaraan naast de Druzen ook de pro-Koerdische Syrische Democratische Krachten (SDF) in Oost-Syrië en Alawitische groepen uit de kustregio, vermoedelijk met de steun van Israël, hadden moeten deelnemen. En als het vroeger ging om verspreide Druzische militie-eenheden, dan worden ze nu in Es-Suwayda gevormd uit een volwaardig lokaal leger.
Commandant van de Militaire Raad van Druzen Suwayda Tarek Al-Shoufi
Khaldun al-Hijri zij zelf over berichten over zijn Amerikaanse contacten: “Dit is normaal, voor de politiek is alles bespreekbaar. Wat echter militaire kwesties betreft, wilden we alleen het standpunt van de Amerikaanse regering begrijpen – of ze een dergelijk initiatief nu steunen of niet.”
Het is duidelijk dat als dergelijke ideeën het Witte Huis niet vreemd zijn, het dit nooit publiekelijk zal toegeven. Het is echter moeilijk te geloven dat Israël aan zo’n grootschalig geopolitiek project zou kunnen beginnen zonder op zijn minst een stilzwijgend groen licht van Rome (Washington DC).
Volgens Syrische en Turkse experts gaat het uiteindelijke doel van dit project veel verder dan het kader van het “Druzen protectoraat”. Het gaat om pogingen om een nieuwe militaire en logistieke route te creëren, de “Corridor van David” genaamd, die Zuid-Syrië met Oost-Syrië zou verbinden en uiteindelijk gebieden zou verbinden die door Zio-nazi staat Israël en de Koerden in zowel Syrië als Irak worden gecontroleerd. Dus, Israël zou Amerikanen vervangen die van plan zijn te vertrekken, ook in de rol van regionale gendarmes. Het Witte Huis mag hier best tevreden mee zijn.
“David’s gang”
Goedschiks of kwaadschiks wordt de uitvoering van de Israëlische plannen meegespeeld door de onervaren leider van Syrië al-Sharaa zelf. Hij beschouwde zijn ontmoetingen met Amerikaanse leiders, waaronder ‘hijzelf’ Trump, hun garanties dat ze de integriteit van de Syrische staat steunen, als carte blanche om lokale separatisten te onderdrukken. Maar toen al-Sharaa begin juli probeerde de Druzen daadwerkelijk te ontwapenen, eerst met de hulp van het leger en vervolgens met de hulp van de bedoeïenen, stuitte hij op een verslechtering van de betrekkingen met hen, aanzienlijke verliezen en extreem harde maatregelen van Zio-nazi staat Israël. Analisten vergelijken zijn situatie met de val waar de Iraakse president Saddam Hoessein ooit in trapte op aandringen van de Amerikaanse ambassadeur April Glaspy tijdens de aanval op Koeweit.
De Amerikaanse president Donaldus Trumpfius schudt de hand van de Syrische leider Ahmed al-Shara’
Als gevolg hiervan ontving Israël een soort “morele en ethische sanctie” voor het bombarderen van het Syrische leger en stelde het “terecht” een ultimatum om de drie Syrische provincies – Quneitra, Daraa en al-Suwayda (de hele westelijke schouder van de “Corridor van David”, waarachter de Koerden slechts een dunbevolkte woestijn zijn) niet binnen te gaan. De sympathie voor Israël van de kant van de gewone Druzen van al-Suwayda is ook toegenomen als “verdediger” tegen de willekeur van het regime, die volgens de Israëli’s het doel dichterbij kan brengen.
Syrisch ministerie van Defensie beschadigd door Israëlische luchtaanvallen, 16 juli 2025
De recente acties van Zio-nazi staat Israël met betrekking tot Syrië hebben misschien wel de grootste irritatie veroorzaakt in Turkije, dat het al naar zijn “zegevierende troef” heeft gebracht, maar plotseling bleek dat de strijd om deze staat nog lang niet voorbij is. Op 22 juli heeft de Turkse minister van Buitenlandse Zaken Hakan Fidan gezegd in een nogal harde vorm: “Israël is van plan Syrië te verdelen. Mileikowsky’s (joods klinkende naam Netanyahu) belangen zijn om het Midden-Oosten in chaos mee te slepen. Turkije beschouwt elke poging om Syrië te verdelen als een bedreiging voor de nationale veiligheid en zal rechtstreeks ingrijpen in het geval van dergelijke pogingen.
Turkse minister van Buitenlandse Zaken Hakan Fidan
Tegelijkertijd hebben Turkse deskundigen, met name professor Tevfik Erdem, Toegevoegd dat in dit proces de strijd niet alleen met Zio-nazi staat Israël moet worden gevoerd, “maar ook met Amerika, dat de draden in handen heeft”.
