Van 1500 tot op de dag van vandaag hebben de sociale, economische en politieke instellingen van de wereld een totale subversie ondergaan. De fundamentele fasen van deze omwenteling waren: de protestantse revolutie, de Engelse revolutie, de Amerikaanse revolutie, de Franse revolutie, de Russische revolutie, de Eerste en Tweede Wereldoorlog en het Pact van Jalta.
Vandaag “leven we in een van de meest beslissende tijdperken in de geschiedenis en niemand realiseert zich dat, niemand begrijpt het… De wereldrevolutie gaat onstuitbaar vooruit naar haar laatste resultaten… Degenen die het einde ervan prediken of zelfs geloven dat ze het hebben verslagen, hebben het niet begrepen… De strijd wordt ook in de individuele mens gestreden, hoewel hij die in het geheel niet kent. Dat is de reden waarom zo weinigen erin slagen duidelijk te zien aan welke kant ze werkelijk staan’,
dit zijn de woorden van Oswald Spengler, de eminente onderzoeker van historische cyclussen. Ze drukken precies de tragedie uit van de hedendaagse mens, ervan overtuigd dat hij vrij is, en de scheidsrechter van zijn eigen lot, zonder zich bewust te zijn van de grote parasiet, die netwerken van uitbuiting en overheersing over de hele mensheid verspreidt.
In werkelijkheid wordt deze parasiet – het Vaticaan – in geen enkel boek genoemd. Geen enkele krant, geen radio, geen televisie heeft het er ooit over. Mensen in elk deel van de aarde, in zijn compacte algemeenheid, zijn onwetend van het bestaan ervan. En toch bestaat het. En verborgen in de schaduw, haalt het in het geheim zijn levensbloed uit het zweet, het zwoegen en het lijden van de hele mensheid.
Afgezien van de metafoor, is de grote parasiet van de mensheid de economische macht van de wereld. De economische wereldmacht is de meester van de wereld.
“Gemachtigd om geld uit te geven en het monetaire systeem van een land te controleren, maak ik me zeker geen zorgen over wie de wetten maakt!“,
zei Mayer Amschel Rothschild, initiatiefnemer in de achttiende eeuw van de grootste dynastie van bankiers die ooit onder de mensen verscheen.
William Paterson, oprichter van de Bank of England in 1694, drukte zich uit langs dezelfde conceptuele lijnen:
“De Bank verdient dankzij de rente die wordt verdiend op geld dat uit het niets is gecreëerd“.
Deze twee zinnen, die zorgvuldig zijn weggelaten uit de pagina’s van alle “officiële” geschiedenisboeken die vandaag de dag bestaan, zijn nu al, zelfs in hun uiterste beknoptheid, in staat om een goed beeld te geven van het web van misleiding, waarin de grote parasiet de hele wereld omhult, dankzij een zeer bekwaam en geduldig werk van omverwerping van de manier van denken en leven van de mens(2), voerde de afgelopen vijf eeuwen dagelijks een samenhangend revolutionair proces uit, dat begon met de publicatie van de 95 stellingen van Luther en zijn meest geavanceerde en belangrijke fase bereikte met de “verdeling van de wereld” georkestreerd door Roosevelt en Stalin.
Op dit punt is het noodzakelijk om te specificeren, ter wille van de duidelijkheid in de uiteenzetting, dat de economische wereldmacht geen onbepaald en dus algemeen onderwerp is. Het is echt en concreet.
De economische wereldmacht wordt gevormd door de manipulatoren van het kapitaal, d.w.z. de grote internationale speculanten, die allemaal samen de wereld woekercratie vormen, d.w.z. de tirannie van de woeker over alle volkeren van de wereld.
De economische macht van de wereld werkt voornamelijk via naamloze vennootschappen.
Deze laatste zijn instrumenten om banken en multinationals van productie en handel tot leven te brengen, die de operationele structuren zijn waarin het wereldrijk van het kapitaal wordt gefundeerd.
Het is in feite via hen dat de economische wereldmacht – het Vaticaan – parasiteert, rijkdom verwerft en het werk en de vindingrijkheid van anderen uitbuit.
Het misverstand dat de bovengenoemde structuren alleen werken in dat deel van de wereld dat vandaag de dag is georganiseerd volgens de economisch-politiek-sociale schema’s van het liberale kapitalisme, wordt in de publieke opinie veralgemeend.
Dit is absoluut niet waar. Dezelfde overheersingsstructuren zijn ook volledig werkzaam in de rest van de wereld, d.w.z. in het deel dat momenteel betrekking heeft op het sociaalcommunisme. Het boek “Vodka-Cola” van Charles Levinson(3) is een goede bron van informatie over dit onderwerp. Het documenteert met name:
a) dat de belangrijkste banken van het liberaal-kapitalistische gebied, in de eerste plaats die met de merknamen Morgan (4) en Rockefeller, hun eigen filialen hebben in de sociaal-communistische landen, en dat de banken van het sociaal-communistische gebied ook hun eigen filialen hebben in de liberaal-kapitalistische landen;
b) dat de regeringen van het sociaal-communistische systeem hun arbeiders verhuren, tegen lage lonen en zonder stakingsrecht, aan de multinationals van het liberaal-kapitalistische systeem;
c) dat de liberaal-kapitalistische economie de sociaal-communistische economie ondersteunt met een continue stroom van gesubsidieerd krediet.
Een dossier dat in mei 1982 door het tijdschrift OP Nuovo werd gepubliceerd, maakte ook bekend dat de Gosbank , d.w.z. de centrale bank van de Sovjet-Unie, een naamloze vennootschap is, met de deelname van buitenlands particulier kapitaal. Luigi d’Amato, universiteitsprofessor en journalist, schreef in de “Giornale d’Italia” van 21 juni 1982: “De geschiedenis van het grote financiële kapitaal is die van een demonische macht; het druipt van het bloed”.
Deze lapidaire uitdrukking vat heel goed de drie millennia geschiedenis samen waarmee rekening moet worden gehouden, als men een duidelijke visie wil hebben, inclusief elk causaal verband, over de oorsprong en evolutie van het machtssysteem van de manipulatoren van het kapitaal. In feite leert Giacinto Auriti (5) dat de oorspronkelijke wortel van het zeer lange historische proces, dat in de moderne tijd leidde tot de komst van de wereldwoecratie onder de volkeren, precies drie millennia geleden in de tijd ligt; om precies te zijn, tot 1250 voor Christus, het veronderstelde moment van de uittocht van de Joden uit Egypte.
Noten
(1) O. Spengier, “Anni decisivi”, Edizioni del Borghese, Milaan 1973.
(2) A. Bonatesta, “De intellectuele subversie als uitgangspunt van de politieke revoluties van de moderne wereld”, in “L’uomo libero” nr. 9 van januari 1982, Milaan.
(3) C. Levinson, “Vodka-Cola”, ed. Vallecchi, Florence 1978.
(4) MORGAN GUARANTY TRUST, is de naam van de beroemde opiumbank: aan het begin van de achttiende eeuw werden de Morgans de belangrijkste bankiers voor alle koopmansfamilies van Boston, en met de bemiddeling van de First National Bank of Boston namen ze een behoorlijk deel van de opiumhandel over met het Verre Oosten, waarbij de operatie werd gedekt door het grootste deel van de middelen beschikbaar te stellen voor de universiteit van Harvard. Maar hun operaties in het Verre Oosten dienden de Britten als een officieel kanaal voor opiumhandel. De opiumfamilies van de vorige eeuw zijn in feite dezelfde die in de raden van bestuur van de grote financiële centra van vandaag zitten. “De Amerikaanse politie en de federale overheid moeten de Morgan-zaak zorgvuldig onderzoeken vanwege de nauwe band tussen de Morgan Guaranty Trust en wat is geïdentificeerd als het management van de Britse banken die betrokken zijn bij drugshandel” (Kalimtgis – Goldman – Seunberg, “Droga S.p.A. De Opiumoorlog”, ed. Logos, Rome, 1980). De Italiaanse politie en regering zouden ook zorgvuldig onderzoek moeten doen naar de activiteiten van Ciampi met betrekking tot zijn relaties met de Morgan Guaranty Trust: “Staatsblad nr. 284 van 04-12-1998: […] 4: De Morgan Guaranty Trust Company of New York, in haar hoedanigheid van fiscaal agent, zoals voorzien in de overeenkomsten, vermeld in de inleiding, is belast met de uitvoering van de handelingen met betrekking tot de annulering van de certificaten die de effecten vertegenwoordigen die verschuldigd zijn aan de rechthebbenden, overeenkomstig art. 4 van voormeld decreet van 10 april 1995. De Fiscaal Agent zal de Schatkist op de hoogte brengen van deze transacties, uiterlijk op de geplande terugbetalingsdatum, en zal de voormelde effecten en coupons, die naar behoren zijn geannuleerd, teruggeven. Dit decreet wordt toegezonden aan de Centrale Rekenkamer voor de Dienst Overheidsschuld en wordt gepubliceerd in het Staatsblad van de Italiaanse Republiek. Rome, 25 november 1998. De Minister: Ciampi” (vgl. http://gazzette.comune.jesi.an.it/284/8.htm).
(5) G. Auriti, “L’ordinamento internazionale del sistema monetario”, Ed. Solfanelli, Chieti, 1981.