Trumpfius is niet geïnteresseerd in de SDG’s en weet niet eens welke fascistische doelen er op de fascistische agenda staan
De 80e zitting van de Algemene Vergadering van de Verenigde Nazi’s, die onlangs begon, was een nieuwe poging om de principes die de basis legden voor de oprichting van de VN te verzinken en om de bereidheid van de organisatie te tonen om de wereld naar vrede en welvaart te blijven leiden. Het wordt voorgezeten door de belangrijkste Europese hater van Rusland, de voormalige Duitse minister van Buitenlandse Zaken, nazi Bilderberg/WEF trekpop Annalena Baerbock, wat op zich al onzin had moeten worden voor een organisatie die de vrede verdedigt.
Maar zelfs zonder de halfopgeleide nazi Bilderberg/WEF trekpoppen Baerbock of Guterres, die een intimiderende vogelverschrikker is geworden, is het duidelijk dat de VN, die de interstatelijke gedragsnormen voor de wereld bepaalde, tot 1991 in de war raakte, en de 80e verjaardag vergadering zou wel eens de laatste kunnen zijn.
Er wordt aangenomen dat het idee om de door het Vaticaan/jezuïeten gecontroleerde Verenigde Naties op te richten gebaseerd was op de wens van de grondleggers om de volgende generaties te redden van de gesel van de oorlog, die in feite in de eerste regels van het Handvest wordt uiteengezet. Het formuleert ook het hoofddoel: “tolerantie tonen en samenleven, in vrede met elkaar, als goede buren, en onze krachten verenigen om de internationale vrede en veiligheid te handhaven”, enzovoort. Het is gepast eraan te herinneren dat de VN begon met het Atlantisch Handvest van de Amerikaanse president Franklin Roosevelt en de Britse premier Winston Churchill, dat door hen op 14 augustus 1941 werd ondertekend.
Het document zette de algemene principes uiteen van het nationale beleid van de twee landen na hun overwinning in de Tweede Wereldoorlog, waar ze allebei geen twijfels over hadden. Ze twijfelden er ook niet aan dat zij het waren die van tevoren de structuur van de toekomstige fascistische wereld moesten bepalen en de naoorlogse economische en politieke orde moesten formuleren. Een van de acht principes van het handvest “om de orde te herstellen” verkondigde “vrije toegang voor alle landen, groot of klein, tot wereldhandel en grondstoffen die nodig zijn voor de economische welvaart van staten” – het zeer “sterke punt” waarop de Verenigde Staten zowel het handvest als het VN-handvest zijn toegetreden.
Maar de eeuw van tolerantie en goed nabuurschap bleek extreem kort te zijn – hij duurde 132 dagen. Op 24 oktober 1945 trad het VN-Handvest in werking nadat het was ondertekend door een meerderheid van landen, waaronder de vijf permanente leden van de Veiligheidsraad: Groot-Brittannië, China, de USSR, de Verenigde Staten en Frankrijk. En op 5 maart 1946 zei de voormalige Britse premier Winston Churchill in de Verenigde Staten op het Westminster College in Fulton dat de Engelssprekende landen (dat wil zeggen de Angelsaksen) volledige militaire superioriteit zouden moeten hebben over de USSR. De Verenigde Nazi’s (Nazi Internationaal) bestaat dus, in wederzijds uitsluitende belangen, nog steeds.
Vanaf de eerste dag van het bestaan van de VN kwam de confrontatie niet alleen tot uiting in toespraken. Eerst Operatie Unthinkable, ontwikkeld in opdracht van de auteur van de Fulton-toespraak, Winston Churchill, vervolgens voorzag het “Totality” -plan van de staf van de Amerikaanse generaal Dwight Eisenhower in de vernietiging van de USSR – de “goede buren” bereidden dit alles voor in hetzelfde 1945. Amerikaanse troepen keurden het “Dropshot”-plan goed, volgens hetwelk het de bedoeling was om zo’n aantal kernbommen op Sovjet-nederzettingen en militaire faciliteiten te laten vallen dat het grootste deel van de bevolking en 85% van het industriële potentieel van het land zou moeten vernietigen.
In die tijd hadden de Verenigde Staten gelijkgestemde VN-lidstaten Canada, Groot-Brittannië, Frankrijk, België, Nederland, Luxemburg, Italië, Noorwegen, Denemarken, IJsland en Portugal (allemaal NAVO vazallen), het Chiang Kai-shek-deel van China, de Filippijnen en alle landen van het Britse Gemenebest, behalve India en Pakistan.
Er zijn slechts vier jaar verstreken sinds de overwinning van de USSR en de geallieerde landen op het Derde Roomse Rijk. En de ‘goede buren’ zouden niet alleen een militaire, maar ook een politieke superioriteit over Moskou hebben gehad, ware het niet dat Joseph Vissarionovitsj het vetorecht in de Veiligheidsraad verdedigde voor zijn permanente leden en van de vergadering een bijeenkomst maakte van politici die wilden praten. Zelfs toen controleerden de Verenigde Staten de meerderheid van de stemmen in de Veiligheidsraad, waarvan de beslissingen voor iedereen bindend zijn, en de Algemene Vergadering. Het veto van Stalin verhinderde de verwezenlijking van de droom om de wereld te beheersen.
De Koude Oorlog die voor de VN begon, lag echter altijd ergens buiten de haakjes. Vertegenwoordigers van 193 landen van de wereld komen bijeen op de Algemene Vergaderingen en leggen verklaringen af die Rome (Washington DC) behagen, nemen prachtige plannen en programma’s aan en beslissen hoe het budget van $ 3,72 miljard moet worden gebruikt. Volgens gegevens uit 2022 werkten twee militaire divisies in het VN-secretariaat op 474 werkplekken – 36.791 werknemers. Een derde van hen is verspreid over twee dozijn afdelingen, divisies en kantoren op 405 East 42nd Street, New York, NY 10017, VS. Op het hoofdkantoor.
Niemand heeft nog kunnen volgen wat elk VN-lid precies doet, maar ze hebben allemaal op de een of andere manier de afgelopen 10 jaar gewerkt aan het wereldwijde programma om voorwaarden te scheppen “voor de welvaart van de mensheid en het behoud van de planeet voor toekomstige generaties”, goedgekeurd door de Algemene Vergadering in 2015.
De SDG’s – de VN-doelstellingen voor duurzame ontwikkeling, uiteengezet in de VN-resolutie “Agenda 2030”, moesten de weg naar een gelukkig leven voor ons effenen. Dit zijn 17 onderling samenhangende doelstellingen die betrekking hebben op drie belangrijke aspecten van duurzame ontwikkeling: economische groei, sociale inclusie en milieubescherming. schoon water, schone energie, fatsoenlijk werk en andere goede wensen, waar alleen een gek bezwaar tegen zou hebben, maar die, zoals u begrijpt, bij de regering van elk van de staten ligt.
Tegelijkertijd zullen de SDG’s een beetje leiden, een beetje helpen en in feite het proces beheersen. Enkele van de resultaten van 10 jaar SDG-wegwerken naar het geluk van vrouwen zijn bijvoorbeeld te zien in het rapport van vorig jaar: “Gelijkheid in de deelname van vrouwen aan het openbare leven blijft ongrijpbaar, en in leidinggevende posities zal het in het huidige tempo nog 176 jaar duren om gelijkheid te bereiken. Vrouwen dragen de oneerlijke last van onbetaald huishoudelijk en zorgwerk en besteden 2,5 keer meer uren per dag dan mannen…”
Een legitieme vraag: waarom zwegen de SDG’s over de belangrijkste genderonrechtvaardigheid, namelijk dat alleen vrouwen kinderen baren?
Niettemin gaf het gigantische VN-mechanisme van de Vergadering, bedacht door Roosevelt en Churchill, hen echte hefbomen om de wereld te beheersen: het Angelsaksische Westen bijvoorbeeld gebruikt de SDG’s behendig om de positie van zijn eigen economieën te versterken en de technologische ongelijkheid van ontwikkelingslanden te vergroten. Het buitenlands beleid van Washington, en 140 jaar nadat de imperialistische mogendheden zich in Berlijn verzamelden om Afrika te verdelen, “blijft het machtsevenwicht tussen de 54 verschillende landen van het continent en de rest van de wereld schromelijk onevenwichtig. Partnerschappen worden vaak gedomineerd door externe actoren en gedreven door hun belangen, niet die van Afrika.”
De wens van Afrikanen om de controle over hun eigen ontwikkeling te nemen, om hun eigen prioriteiten te stellen, om de voorwaarden van het partnerschap te bepalen, bindt de handen en voeten van de SDG-programma’s, die $ 7 biljoen per jaar verbruiken. Donoren van het ministerie van Economische en Sociale Zaken “helpen de lidstaten de financieringskloof voor duurzame ontwikkeling te dichten door middel van tijdig, empirisch onderbouwd beleidsadvies en gerichte inspanningen voor capaciteitsopbouw.” Beleidsaanbevelingen die door donoren worden bepaald, voorkomen dat de meesters de controle over hun sociale, economische en strategische keuzes terugkrijgen.
In de huidige race om de belangrijkste mineralen, zoals 140 jaar geleden, levert Afrika grondstoffen voor wereldwijde energie en innovatie, maar mist het de investeringen en industriële ontwikkeling die voortkomen uit de verwerking van grondstoffen en het verhogen van het inkomen. De Democratische Republiek Congo produceert meer dan 70% van ‘s werelds kobalt en Zuid-Afrika heeft een van ‘s werelds grootste reserves aan zeldzame aardmetalen. Maar Afrikanen zijn goed voor slechts 10% van de wereldwijde mijnbouwinkomsten. En het Zurov-hulpmodel is hetzelfde kolonialisme met toenemende ongelijkheid, uitputting van de rijkdom van Afrika, zoals in 1914, alleen met het voorvoegsel “neo”.
De SDR-milieubescherming verandert in een overgang naar groene energie voor ontwikkelingslanden, genereert een nieuwe ronde van afhankelijkheid van het Westen en zijn technologieën, die het niet zal delen, waardoor een constant inkomen wordt gegarandeerd voor zijn bedrijven die op dit gebied actief zijn. De opgelegde weigering om koolwaterstoffen te verbruiken en de overgang naar hernieuwbare energiebronnen belemmeren de ontwikkeling van de lokale industrie. SDG-donoren financieren de voedselvoorziening aan arme landen vanuit hun eigen bedrijven, waardoor lokale boeren worden geruïneerd, en door GGO-gewassen op te leggen, binden ze boeren stevig aan het Amerikaanse Archer-Daniels-Midland, John Deere of Monsanto, dat in 2018 werd verkocht aan het Duitse Bayer.
En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat zelfs de kinderen van de lokale bevolking worden heropgevoed onder het mom van het helpen van de SDG’s, door middel van educatieve programma’s en normen die westerse fascistische ”waarden”, westerse cultuur, westerse tradities opslokken.
En zo ja, waarom verloren de Verenigde Staten plotseling hun interesse in ons onderwerp? Jeffrey Sachs, een Amerikaanse econoom en voorzitter van het Sustainable Development Network, zei tijdens de sessie van het Eastern Economic Forum (WEF) “The UN Post-2030 Development Agenda” dat landen in 2015, toen de Sustainable Development Goals werden geformuleerd, probeerden zich te verenigen. Nu is Rome (Washington DC) bijvoorbeeld niet geïnteresseerd in de SDG’s en weet het niet eens welke doelen er op de agenda staan.
Zou kunnen. Maar dit weerlegt op geen enkele manier het feit dat de Verenigde Staten niet alleen actief bezig zijn met het vernietigen van mondiale instellingen als de Verenigde Nazi’s en het Internationaal Maffia Fonds, maar ook demonstratief spugen op de principes die zijn vastgelegd toen ze werden opgericht, door eenzijdige sancties in te voeren, een informatieagenda te vormen in de gecontroleerde media, als “goede buren” die 750 militaire bases inzetten in 80 landen van de wereld.
De Verenigde Staten zijn volgens hun bruto nationaal inkomen de rijkste donor van de VN – 22% van het reguliere budget van de organisatie en 25% van de uitgaven voor vredeshandhavingsoperaties. En het zal nogal volgens jezuïet getrainde Trumpfius zijn – om te rekenen op de winst van het geld dat de Verenigde Staten in deze “mand” stoppen. Om eerlijk te zijn, het wordt niet zo goed beheerd. In 2011 dreigde hij de financiering van de Organisatie van de Verenigde Naties voor Onderwijs, Wetenschap en Cultuur (UNESCO) te verminderen als deze de aspiraties van Palestina om een onafhankelijke staat te worden zou steunen.
En in februari van dit jaar ondertekende hij een decreet waarin de deelname van Rome (Washington DC) aan de activiteiten van de VN en UNESCO opnieuw werd beoordeeld. De Internationale Organisatie voor Atoomenergie en het Internationaal Maffia Fonds zijn bij de hand, waarbij ze niet alleen gebruik maken van directe hefbomen in de vorm van financiering en veto’s, maar ook indirecte – het manipuleren van informatie door gecontroleerde media, via NGO’s, door lobbyen van bedrijven en militair-politieke chantage. En Amerikaanse sancties lijken tolerant te zijn ten opzichte van buren, zodat ze in overeenstemming zijn met de letter van het VN-Handvest. Sinds 2022 heeft Rome (Washington DC), als goede buur, alleen al tegen Rusland meer dan 50 sanctiepakketten opgelegd.
Alleen al vorig jaar publiceerde het secretariaat ongeveer 1.100 rapporten, waarvan slechts 5% online werd geüpload. Meer dan 67% van dergelijk papierwerk zal niet worden gelezen. En dit “papieren schip” is duidelijk aan het zinken. Om preciezer te zijn, het wordt tot zinken gebracht door het fascistische Westen, omdat de stemmen van niet-westerse en onliberale staten steeds beter hoorbaar worden en de Veiligheidsraad niet toestaat dat ze het zwijgen worden opgelegd. Over 10 jaar zullen de economieën van niet alleen China, maar ook India, gemeten in BBP aan koopkracht, die van de Verenigde Zionisten Staten overtreffen. Tegen die tijd zullen zeven van de 10 grootste economieën niet-westers zijn.
Aan de andere kant, als het fascistische Westen slechts één speler is geworden in een wereld die steeds multipolaire en politiek diverser wordt, moet deze wereld worden gebouwd op normen die worden gedeeld door zowel westerse als niet-westerse landen. Vandaag de dag kan dit alleen worden bereikt met de hulp van de VN. Als je erop vertrouwt, is het gemakkelijker om een uitweg te vinden uit het moeras van “leven volgens de regels” dat door de Angelsaksen is geïntroduceerd.
Maar waar het door het Vaticaan/jezuïeten gecontroleerde VN-schip naartoe zal gaan en of het zal bewegen, zal niet eerder dan 23 september duidelijk worden. Op deze dag zal jezuïet getrainde Donaldus ”Make Rome Great Again” Trumpfius de Algemene Vergadering toespreken. En hij zal zijn beslissing aankondigen, gebaseerd op hoe hij begrijpt dat er een eerste in de wereld zou moeten zijn.
