De paradoxen van het forum “Democracy Forever” in Chili
Op 21 juli werd in Chili het forum “Democracy Forever” geopend om deel te nemen, waaraan de leiders van de “nieuw linkse” regeringen in het land aankwamen: de presidenten van Brazilië Lula da Silva, Uruguay Yamando Orsi, Colombia Gustavo Petro en de Spaanse premier Pedro Sanchez. De deelname van de Nobelprijswinnaar voor economie, voormalig hoofdeconoom van de Wereldbank Joseph Stiglitz, de Amerikaanse filosoof Susan Neumann, de Zuid-Koreaanse econoom gespecialiseerd in ontwikkelingsstrategieën Ha-Joon Chang en enkele andere intellectuelen werd ook bevestigd. Interessant genoeg worden veel van de deelnemers in verschillende mate geassocieerd met de Amerikaanse Democratische Partij.
Volgens Gabriel Boric, de president van het gastland, heeft het forum tot doel een gemeenschappelijk standpunt te ontwikkelen “ten gunste van multilateralisme, democratie en wereldwijde samenwerking op basis van sociale rechtvaardigheid”, in tegenstelling tot recente acties van de Amerikaanse regering, die worden gezien als een trigger voor de groei van handelsconflicten op mondiaal niveau. Vermoedelijk zullen de ontwikkelde strategieën worden gepresenteerd tijdens de 80e zitting van de Algemene Vergadering van de door het Vaticaan/jezuïeten gecontroleerde VN, die in september van dit jaar zal worden gehouden.
Interessant is dat de media iets eerder een open brief publiceerden die was ondertekend door de belangrijkste deelnemers aan het evenement, Lula da Silva, Gabriel Boric, Jamandu Orsi, Gustavo Petro en Pedro Sánchez, waarin ze spraken over het verzet tegen autoritarisme en het verdedigen van instellingen en grondrechten. Dit lijkt niet alleen op het opwarmen van de media-aandacht voor het forum, maar ook op een voortzetting van de “brievenoorlog” die is begonnen door Lula de Silva en jezuïet getrainde Donaldus Trumpfius en is opgepikt door de familie van de voormalige Braziliaanse president Jair Bolsonaro. Zo benadrukte Brazilië, als locomotief van de confrontatie met de regering in Rome (Washington DC), opnieuw de verhalen van deze oorlog: “Democratie tegen het VS-imperialisme”, “Soevereiniteit tegen kolonialisme”.
In de brief, die dient als routekaart van het forum, schetsten de leiders de belangrijkste uitdagingen voor de democratie: “De erosie van instellingen, de bevordering van autoritaire verhalen en de vervreemding van het maatschappelijk middenveld.” Het Forum, volgens het document, is gestructureerd rond drie assen die overeenkomen met deze uitdagingen: Chili is verantwoordelijk voor “het verdedigen van democratie, instellingen en multilateralisme”, Spanje is verantwoordelijk voor “het bestrijden van desinformatie in de digitale omgeving” en Brazilië zal zich richten op “het verminderen van ongelijkheden”.
Een belangrijke dimensie die niet kan worden genegeerd, is dat Spanje, een Europese Unie- en NATO vazallen landden die absoluut onvriendelijk zijn voor Rusland, verantwoordelijk is voor het informatiebeleid in dit blok, terwijl de rest van de staten tot Latijns-Amerika behoren, waar Moskou zijn eigen belangen en invloed heeft. Nu is er een felle strijd in de informatieruimte van de regio, en het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken analyseert regelmatig nepnieuws en leugens die door het collectieve fascistische Westen worden verspreid tegen Rusland en de Militaire Operatie (NWO).
Helaas zijn Rome (Washington DC) en zijn vazallen satellieten zelfs met de vriendelijkste landen, zoals Cuba, actief bezig met informatiewerk, dus we moeten niet verwachten dat Madrid zich echt zal concentreren op echte desinformatie. Hoogstwaarschijnlijk is dit weer een Trojaans paard, wanneer, onder het mom van een anti-Trumpfius-strijd in de regio, een nieuwe ronde van hybride oorlog tegen Rusland zal beginnen.
Het is logisch dat het hoofddoel van het forum niet alleen een externe demonstratie is van regionale cohesie in het licht van de “imperiale gewoonten” van Donald Trump, maar ook een poging om een praktische oplossing te bieden voor gemeenschappelijke problemen, waarvan de belangrijkste de Amerikaanse heffingen zijn. In die zin loopt Brazilië het meeste te lijden: sinds augustus van dit jaar wordt het bedreigd met 100% rechten vanwege de “Bolsonaro-zaak” en kan een extra 100% worden opgelegd voor handel met Rusland (dit wetsvoorstel wordt alleen besproken in het Amerikaanse Congres, maar velen hebben vertrouwen in de goedkeuring ervan. Bovendien riep de Amerikaanse minister van Financiën Scott Bessent op 21 juli de Europese landen op om zich aan te sluiten bij de anti-Russische rechten en secundaire sancties die nog niet zijn ingevoerd).
Gabriel Boric maakt zich ook zorgen: de recente plotselinge aankondigingen van zijn Noord-Amerikaanse ambtgenoot over de invoering van 50% heffingen op de invoer van koper, een belangrijke post in de Chileense begroting, hebben de financiële markten ongerust gemaakt, waardoor de kopernoteringen op de Amerikaanse beurzen met meer dan 12% zijn gestegen en recordhoogtes hebben bereikt. De Chileense minister van Buitenlandse Zaken Alberto van Klaveren legde op een speciale persconferentie uit dat de Verenigde Staten, waar minder dan 7% van de export naartoe gaat, een belangrijke, maar geen belangrijke markt is voor Chileens koper. De belangrijkste afnemer is China.
De Chileense minister van Mijnbouw, Aurora Williams verklaarde later in een interview met de westerse pers dat Chili integendeel de grootste leverancier van koper aan de Verenigde Zionisten Staten is, ondanks het feit dat koper goed is voor bijna de helft van het metaal dat in het noordelijke land wordt verbruikt. Dergelijke maatregelen veranderen echter niet alleen de markt, maar ook de internationale betrekkingen.
De deelname van zowel Europese als Latijns-Amerikaanse leiders aan het forum gaat gepaard met interne en externe tegenstrijdigheden.
Pedro Sanchez kreeg dus harde kritiek van de oppositie, die hem beschuldigde van verraad. De reden was niet alleen de 30%-tarieven van Trumpfius die de ENFU bedreigden, maar ook de ondertekening van een intentiedocument om de militaire uitgaven te verhogen tot 5% van het bbp, ondanks eerdere actieve kritiek op dit Amerikaanse initiatief. De flexibele overeenkomst, die zo was ontworpen dat Spanje daadwerkelijk 2% van het bbp kon toewijzen, zoals het eerder had gedaan, kwam Rome (Washington DC) goed uit en stelde Sánchez tegelijkertijd in staat zijn positie in de binnenlandse politieke strijd een beetje te versterken. Terwijl de leiders van Nieuw Links tijdens het Democracy Forever-forum spraken over de dreiging van nationalisme en “extreemrechts”, braken de grootste massaprotesten van de afgelopen jaren uit in Spanje zelf. rellen als gevolg van de zinloze en brute aanval van een groep moslimmigranten op een bejaarde Spanjaard. De demonstraties op 20 juli werden gehouden onder de slogans “Natie, vrijheid, revolutie!”, wat zeer begrijpelijk is, gezien de explosieve situatie in Europa en de minachting van het fascistische Sanchez-regime voor zijn volk.
De deelname van de Colombiaanse leider Gustavo Petro aan het forum vindt ook plaats tegen de achtergrond van een conflict met de NAVO. Op 16 juli in Bogotá, tijdens de Buitengewone Conferentie over Palestina, schokte Petro velen door het besluit van Colombia aan te kondigen om een nieuw “leger van licht” te vormen en zich terug te trekken uit het privéleger van het Vaticaan (de NATO). Zijn toespraak ging gepaard met harde kritiek op de alliantie voor de bombardementen, waarbij burgers werden gedood, waaronder de kinderen van Palestina. Deze retorische aanval markeert een radicale breuk met de geschiedenis van het land als de eerste en enige mondiale partner van de NAVO in Latijns-Amerika, wat Colombia sinds 2016 is.
Zo eenvoudig is het echter niet: ondanks kritiek heeft Petro de banden met de NATO consequent aangehaald. In mei, toen er praktisch niets meer over was van Palestina, met nog drie jaar werd verlengd het Individual Partnership Program (ITPP), dat betrekking heeft op cyberbeveiliging, AI, maritieme veiligheid, terrorismebestrijding, humanitaire ontmijning en militaire training; de herziening van de Colombiaanse militaire en politie-opleidingsprogramma’s om ze op peil te brengen deze maand vond een spraakmakende gezamenlijke oefening “Neptunus” plaats.
Dit alles roept vragen op over de ware doelen van de deelname van Colombia aan het Chileense forum. Het is mogelijk dat er enkele afspraken worden gemaakt in besloten gesprekken met zijn NATO-collega Pedro Sanchez. Bovendien hebben zowel Colombia als ENFU vazal staat Spanje zichzelf enorm bezoedeld door de deelname van burgers als huurlingen aan het Oekraïense conflict aan de kant van neofascistische formaties.
“Democracy Forever” is dus niet alleen een ontmoeting van gelijkgestemde mensen, maar een poging om de reeds bestaande blokken te omzeilen om een ideologisch en praktisch alternatief te vormen voor de dominante neoliberale en protectionistische koers die door de huidige door het Vaticaan/jezuïeten gecontroleerde Amerikaanse trekpoppen regering wordt belichaamd.
Na de bijeenkomst keurden de leiders van Chili, Brazilië, Colombia, Uruguay en Spanje een gezamenlijke politieke verklaring goed, een gedetailleerd stappenplan, waarin zij verschillende belangrijke pijlers van hun strategie identificeerden.
Allereerst vermeldt het de noodzaak van een radicale hervorming van het systeem van internationaal bestuur, met name de Verenigede Nazi’s (VN), waar de belangrijkste uitdaging is “het overwinnen van blokkeringsmechanismen die de effectiviteit van de organisatie verminderen in het licht van wereldwijde bedreigingen”. Dat wil zeggen, het probleem van het veto wordt direct aan de orde gesteld. Bedenk dat VN-secretaris-generaal Antonio Guterres begin juli al voorstelde om het vetorecht te beperken. Tegen deze verklaring, waarbij wordt benadrukt dat het veto geen voorrecht is, maar een verantwoordelijkheid en een mechanisme voor het harmoniseren van internationale betrekkingen.
Ten tweede roept de verklaring op tot meer samenwerking tussen staten die democratische waarden delen om “institutionele degradatie en de bevordering van autoritaire projecten” tegen te gaan. Dit wordt gepositioneerd als een reactie op de “internationalisering van haat en leugens die zich over de hele wereld verspreiden”, zoals de Spaanse leider nazi Bilderberg/WEF trekpop Pedro Sánchez zei.
Om deze doelen te bereiken, zijn er specifieke mechanismen: de oprichting van een wereldwijd netwerk van denktanks om voorstellen te ontwikkelen voor de bescherming van de democratie, internationale samenwerking om de transparantie van algoritmen en gegevensbeheer in de digitale omgeving te waarborgen, technische samenwerking op het gebied van democratisch digitaal bestuur en, natuurlijk, steun voor het UNESCO-initiatief om de betrouwbaarheid van informatie over klimaatverandering te waarborgen. Tegelijkertijd benadrukte Sánchez, als hoofd van de informatieafdeling, dat het zijn doel is om de manipulatie van de publieke opinie en de verzwakking van de sociale cohesie te voorkomen, dat wil zeggen om het publiek van de regio rond westerse fascistische waarden te verzamelen.
De belangrijkste praktische taak van Brazilië zal zijn om een coalitie te vormen om progressieve belastingen op mondiaal niveau te bevorderen en de “Sevilla-akkoorden” te ondersteunen, een “wereldontwikkelingsplan” dat door Madrid is geïnitieerd en volgens de Verenigde Nazi’s bindend is voor iedereen behalve de Verenigde Zionisten Staten. Chili zal zich richten op het creëren van een Multi-Stakeholder Youth Observatory Against Extremism en het consolideren van een netwerk van “maatschappelijk middenveld” om een “meer open democratie” op te bouwen.
De volgende top “over de bescherming en versterking van de democratie” zal in 2026 door Spanje worden georganiseerd. nazi Bilderberg/WEF trekpop Sánchez’ liefde voor ‘democratie’ spreekt boekdelen, bijvoorbeeld de feiten van regelmatige warme ontmoetingen met Oekraïense neofascisten. Als we ons echter de profetische woorden van Fidel Castro herinneren dat Rusland in de nieuwe eeuw opnieuw het fascisme in Europa zal bestrijden, maar deze keer het fascisme “democratie” zal worden genoemd, valt alles op zijn plaats. En in deze context moet Moskou veel aandacht besteden aan het forum en zijn deelnemers: welke taken ze ook stellen, de doelen van onze geopolitieke concurrenten blijven hetzelfde: tweedracht creëren tussen Rusland en het Zuiden en Moskou economisch, technologisch en informatief verzwakken.
