Geschreven door Jeffrey Tucker via The Brownstone Institute,
Het is nu gebruikelijk om te spreken van de vroegere tijden in tegenstelling tot de na-tijden. Het keerpunt was natuurlijk 16 maart 2020, de dag van 15 Days to Flatten the Curve, hoewel autoritaire trends dateren van voor dat. Rechten werden ineens breed ingeperkt, zelfs religieuze rechten. Ons werd verteld om elk aspect van ons leven te leiden in overeenstemming met de prioriteiten van de biomedische veiligheidsstaat.
Heel weinig mensen hadden zo’n schokkende ontwikkeling verwacht. Het was het begin van een nieuwe door de staat geleide oorlog en de vijand was iets dat we niet konden zien en dus overal konden zijn. Niemand heeft ooit getwijfeld aan de alomtegenwoordigheid van potentieel gevaarlijke ziekteverwekkers, maar nu werd ons verteld dat het leven zelf volledig afhankelijk was van het vermijden ervan en de enige gids voor de toekomst zouden de ”volksgezondheidsautoriteiten” zijn.
Alles veranderde. Niets is hetzelfde. Het trauma is echt en blijvend. De claim van “15 Dagen” bleek een list te zijn. De noodsituatie duurde drie jaar en daarna nog wat. De ”mensen” en machines die dit deden, zijn nog steeds aan de macht. De keuze om de CDC te leiden heeft een lange staat van dienst in het mogelijk maken en toejuichen van de lockdowns en alles wat daarop volgde.
Het is een nuttige oefening om de nieuwe dingen samen te vatten die we allemaal in deze jaren hebben ontdekt. Samen verklaren ze waarom de wereld er anders uitziet en waarom we ons nu allemaal anders voelen en denken dan een paar jaar geleden.
Twintig verschrikkelijke realiteiten blootgelegd door lockdowns
1. Surveillance en censuur door Big Tech. Het verzet vond elkaar uiteindelijk, maar het duurde maanden en jaren. Een censuurregime daalde neer op alle grote sociale platforms, technologieën die zijn ontworpen met de bedoeling ons meer verbonden te houden en het bereik van meningen die we konden ervaren uit te breiden. We wisten niet dat het gebeurde, maar uiteindelijk hoorden we van het harde optreden, wat de reden is waarom zo velen van ons zich zo alleen voelden. Anderen konden ons niet horen en wij konden hen niet horen. Het regime staat voor een gedurfde rechtszaak op vele fronten, maar het gaat nog steeds door, met iedereen behalve Twitter die hun netwerken voortdurend controleert op manieren die onvoorspelbaar autoritair zijn. We hebben nu ijzersterk bewijs dat ze allemaal gevangen zijn genomen.
2. Macht en invloed van Big Pharma. Het was april 2020 toen iemand me vroeg of het doel van het vaccin van het farmaceutisch kartel echt achter de lockdowns zat. Het idee zou zijn om ons angst aan te jagen en ons leven te ruïneren totdat we smeekten om spuitjes. Ik vond het hele idee krankzinnig en dat de corruptie onmogelijk zo diep kon reiken. Ik had het mis. Farmaceuten werkten al sinds januari van dat jaar aan een vaccin en riepen elke vorm van ingekochte invloed in om ze uiteindelijk verplicht te stellen. Nu weten we dat de belangrijkste regelgevers volledig eigendom zijn van en gecontroleerd worden, tot het punt dat noodzaak, veiligheid en werkzaamheid er niet echt toe doen.
3. Overheidspropaganda door Big Media. Het was vanaf dag één meedogenloos: de grote media bleken hardcore aanhangers van Anthony Fauci. De machthebbers konden de New York Times, National Public Radio, Washington Post en al de rest aftappen, wanneer en hoe ze maar wilden. Later werden de media ingezet om degenen te demoniseren die lockdowns overtraden, maskers weigerden en zich verzetten tegen de spuitjes. Weg was het idee dat “democratie sterft in duisternis” en het “papier van record” vervangen door duisternis zelf en constante propaganda. Ze toonden geen echte nieuwsgierigheid van de andere kant. De Great Barrington Declaration zelf begon als een poging om journalisten op te leiden, maar slechts een paar durfden zelfs maar op te komen dagen. Nu snappen we het: ook de mainstream media is volledig eigendom en volledig gecompromitteerd. Ze wisten al wat ze moesten melden en hoe ze dat moesten melden. Niets anders deed ertoe.
4. Corruptie van de volksgezondheid. Wie zou in zijn juiste geest hebben voorspeld dat de CDC en NIH, om nog maar te zwijgen van de Wereldgezondheidsorganisatie, zouden worden ingezet als frontliniewerkers bij het opleggen van totalitaire controle? Sommige waarnemers voorspelden dit misschien, maar onwaarschijnlijk. Maar in feite waren het deze instanties die verantwoordelijk waren voor alle absurde protocollen, van het sluiten van ziekenhuizen tot niet-Covid-gevallen, overal plexiglas ophangen, scholen gesloten houden, het demoniseren van hergebruikte therapieën, het maskeren van peuters en het forceren van spuitjes. Ze kenden geen grenzen aan hun macht. Zij ontpopten zich als trouwe agenten van de hegemonie.
5. Consolidatie van de industrie. Vrij ondernemerschap wordt verondersteld vrij te zijn, maar toen arbeiders, industrieën en merken werden verdeeld tussen essentieel en niet-essentieel, waar was het gehuil van big business? Ze waren er niet. Ze bleken bereid om winst boven het systeem van concurrentie te stellen. Zolang ze profiteerden van het systeem van consolidatie, kartelvorming en centralisatie, vonden ze het prima. De big-box-winkels moesten de concurrentie wegvagen en een voorsprong krijgen in de industriële status. Hetzelfde geldt voor platforms voor leren op afstand en digitale technologie. De grootste bedrijven bleken de ergste vijanden van het echte kapitalisme en de grootste vrienden van het corporatisme. Wat kunst en muziek betreft: we weten nu dat de elites ze overbodig vinden.
6. Invloed en macht van de bestuurlijke staat. De grondwet stelde drie takken van de overheid in, maar lockdowns werden door geen van hen beheerd. In plaats daarvan was het een vierde tak die in de loop van de decennia is gegroeid, de permanente klasse van bureaucraten die niemand koos en niemand van de publieke controleert. Deze permanente “experts” werden volledig ontketend en losgeslagen zonder controle op hun macht, en ze draaiden protocollen per uur uit en dwongen ze af terwijl wetgevers, rechters en zelfs presidenten en gouverneurs machteloos en vol ontzag toekeken. We weten nu dat er op 13 maart 2020 een staatsgreep is geweest die alle macht heeft overgedragen aan de nationale veiligheidsstaat, maar dat wisten we toen zeker niet. Het edict was geheim. De bestuurlijke staat regeert nog steeds de dag.
7. Lafheid van intellectuelen. De intellectuelen zijn het meest vrij om hun mening te uiten over welke groep dan ook. Dat is inderdaad hun taak. In plaats daarvan bleven ze grotendeels stil. Dat gold voor rechts en links. De experts en geleerden gingen gewoon mee in de meest flagrante aanvallen op de mensenrechten in deze generatie, zo niet in alle levende herinnering. We hebben deze mensen in dienst om onafhankelijk te zijn, maar ze hebben bewezen dat ze dat allesbehalve zijn. We stonden in shock toe te kijken toen zelfs beroemde burgerlijke libertariërs naar het lijden keken en zeiden: “Dit is prima.” Een hele generatie onder hen is vandaag volledig in diskrediet gebracht. En trouwens, de weinigen die wel opstonden, werden vreselijk uitgescholden en verloren vaak hun baan. Anderen namen kennis van deze realiteit en besloten zich in plaats daarvan te gedragen door stil te blijven of de lijn van de heersende klasse te herhalen.
8. Pusillanimiteit van universiteiten. De oorsprong van de moderne academische wereld ligt bij de heiligdommen van oorlog en pestilentie, zodat grote ideeën zelfs de slechtste tijden konden overleven. De meeste universiteiten – slechts een handvol op een handvol na – gingen volledig mee in het regime. Ze sloten hun deuren. Ze sloten studenten op in hun slaapzalen. Ze weigerden klanten persoonlijk onderwijs te betalen. Toen kwamen de spuitjes. Miljoenen werden onnodig geprikt en konden alleen maar weigeren op straffe van uit opleidingen te worden geschopt. Ze toonden een totaal gebrek aan principe. Alumni moeten er rekening mee houden en dat geldt ook voor ouders die overwegen waar ze hun middelbare scholieren volgend jaar naartoe willen sturen.
9. Ruggengraatloosheid van denktanks. De taak van deze enorme non-profitorganisaties is om de grenzen van acceptabele meningen te testen en het beleid en de intellectuele wereld in de richting van vooruitgang voor iedereen te sturen. Ze worden ook geacht onafhankelijk te zijn. Ze zijn niet afhankelijk van collegegeld of politieke gunst. Ze kunnen moedig en principieel zijn. Waar waren ze dan? Bijna zonder uitzondering klapten ze dicht of werden ze krankzinnige apologeten voor het lockdownregime. Ze wachtten en wachtten tot de kust vrij was en kwamen dan met kleine meningen die weinig impact hadden. Waren ze gewoon verlegen? Waarschijnlijk niet. De financials vertellen een ander verhaal. Ze worden gesteund door dezelfde industrieën die baat hadden bij het flagrante beleid. Donateurs die in vrijheid geloven, moeten er rekening mee houden!
10. Waanzin van drukte. We hebben allemaal het klassieke boek Extraordinary Popular Delusions and the Madness of Crowds gelezen, maar we dachten dat het een kroniek van het verleden was en waarschijnlijk nu onmogelijk. Maar binnen een oogwenk vielen menigten mensen in middeleeuwse paniek, jagend op niet-meelopers en zich verbergend voor het onzichtbare miasma. Ze hadden een missie. Ze waren dissidenten aan het fretten en de niet-meelopers aan het uitroeien. Anders was dit allemaal niet gebeurd. Net als in de Culturele Revolutie van China werden deze aspirant-leden van de Rode Garde voetsoldaten voor de staat. Het boek van Mathias Desmet over massavorming staat nu als een klassieke verklaring van hoe een bevolking zonder zinvol leven dit soort politieke frenzies kan veranderen in misleide kruistochten. De meeste van onze vrienden en buren gingen mee.
11. Gebrek aan ideologische overtuiging van zowel rechts als links. Zowel rechts als links verraadden hun idealen. Rechts heeft zijn genegenheid voor een beperkte overheid, het vrije ondernemerschap en de rechtsstaat opgegeven. En links keerde zich tegen zijn traditionele standpunt voor burgerlijke vrijheden, gelijke vrijheden en vrijheid van meningsuiting. Ze raakten allemaal gecompromitteerd en ze verzonnen allemaal valse redenen voor deze zielige situatie. Als dit allemaal onder een Democraat was begonnen, hadden de Republikeinen geschreeuwd. In plaats daarvan werden ze stil. Toen ging het Covid-regime over op een Democraat en dus bleven ze stil terwijl de Republikeinen, beschaamd over hun eerdere stilte, veel te lang zwegen. Beide partijen bleken overal ineffectief en tandeloos.
12. Sadisme van de heersende klasse. De kinderen kregen op sommige locaties een jaar of twee geen school. Mensen misten medische diagnostiek. Bruiloften en begrafenissen waren op Zoom. De ouderen werden gedwongen tot wanhopige eenzaamheid. De armen leden. Mensen wendden zich tot middelenmisbruik en kwamen extra kilo’s aan. De arbeidersklasse werd uitgebuit. Kleine bedrijven werden gesloopt. Miljoenen anderen werden gedwongen te verhuizen en miljoenen anderen werden van hun baan verdreven. De heersende klasse die haar prachtige altruïsme en publieke geestdrift verkondigde, werd hardvochtig en negeerde al dit lijden volledig. Zelfs toen de gegevens binnenstroomden over zelfmoordgedachten en psychische aandoeningen door eenzaamheid, maakte het geen verschil. Ze konden zich geen zorgen maken. Ze veranderden niets. De scholen bleven dicht en de reisbeperkingen bleven van kracht. Degenen die hierop wezen, werden vreselijke namen genoemd. Het was een vorm van grotesk sadisme waarvan we niet wisten dat ze daartoe in staat waren.
13. Het reële probleem van massale klassenongelijkheid. Zou dit 20 jaar geleden zijn gebeurd toen een derde van de beroepsbevolking niet bevoorrecht genoeg was om hun werk mee naar huis te nemen en te doen alsof ze van laptops produceerden? Twijfelachtig. Maar tegen 2020 was er een bovenklasse ontstaan die volledig was losgekoppeld van het leven van degenen die met hun handen werken voor de kost. Maar het kon de bovenklasse niet schelen dat ze het virus dapper en eerst onder ogen moesten zien. Deze arbeiders en boeren hadden geen privileges en blijkbaar deden ze er niet veel toe. Toen het tijd was voor de spuitjes, wilde de bovenklasse dat hun gezondheidswerkers, piloten en bezorgers ze ook zouden krijgen, allemaal in het belang van het zuiveren van de samenleving van ziektekiemen. Enorme vermogensongelijkheid blijkt een groot verschil te maken in politieke uitkomsten, vooral wanneer de ene klasse gedwongen wordt om de andere te dienen in lockdowns.
14. De gekte en corruptie van het openbaar onderwijs. Een universele opvoeding was honderd jaar geleden de meest trotse prestatie van progressieven. We gingen er allemaal van uit dat dit het enige was dat boven alles zou worden beschermd. De kinderen zouden nooit geofferd worden. Maar toen werden de scholen zonder goede reden allemaal gesloten. De vakbonden die de leraren vertegenwoordigden, vonden hun verlengde betaalde vakantie nogal leuk en probeerden het zo lang mogelijk te laten duren, omdat de studenten steeds verder achterop raakten in hun studie. Dit zijn scholen waarvoor mensen jarenlang met hun belastingen hebben betaald, maar niemand beloofde een korting of enige compensatie. Thuisonderwijs ging van bestaan onder een wettelijke wolk naar plotseling verplicht. En toen ze weer opengingen, kregen de kinderen massaal te maken met monddood gemaakt met maskers.
15. De macht van de centrale bank in staat stellen om alles te financieren. Vanaf 12 maart 2020 zette de Federal Reserve alle macht in om te dienen als een drukpers van het Congres. Het sloeg de rente terug naar nul. Het elimineerde (elimineerde!) reserveverplichtingen voor banken. Het overspoelde de economie met vers geld en bereikte uiteindelijk een piek van 26 procent expansie of $ 6,2 biljoen in totaal. Dit vertaalde zich later natuurlijk in prijsinflatie die snel de werkelijke koopkracht van al die gratis stimulansen van de overheid wegvreet, waardoor zowel producenten als consumenten netto schade ondervonden. Het was een grote kopstoot, allemaal mogelijk gemaakt door de centrale bank en haar bevoegdheden. Verdere schade aan de structuur van de productie kwam door een verlenging van de lage rente.
16. De oppervlakkigheid van de geloofsgemeenschappen. Waar waren de kerken en synagogen? Ze sloten hun deuren en hielden de mensen buiten die ze hadden gezworen te verdedigen. Ze annuleerden heilige dagen en vakantievieringen. Ze slaagden er totaal en volledig niet in om te protesteren. En waarom? Omdat ze meegingen in de propaganda dat het stopzetten van hun ministeries in overeenstemming was met de prioriteiten van de volksgezondheid. Ze gingen mee met de staat en de media beweren dat hun religies zeer gevaarlijk waren voor het publiek. Wat dit betekent is dat ze niet echt geloven in wat ze beweren te geloven. Toen de opening eindelijk kwam, ontdekten ze dat hun gemeenten dramatisch waren gekrompen. Het is geen wonder. En wie van hen ging niet mee? Het waren de veronderstelde gekken en vreemden: de Amish, de vervreemde mormonen en de orthodoxe joden. Hoe niet-mainstream ze zijn. Hoe marginaal! Maar blijkbaar behoorden zij tot de enigen wiens geloof sterk genoeg was om de eisen van vorsten te weerstaan.
17. De beperkingen op reizen. We wisten niet dat de overheid de macht had om onze reizen te beperken, maar ze deden het toch. Eerst was het internationaal. Maar toen werd het huiselijk. Daar was het een paar maanden moeilijk om de staatsgrenzen te overschrijden vanwege de eisen dat iedereen die dat deed twee weken in quarantaine moest. Het was vreemd omdat we niet wisten wat wel en niet legaal was, noch kenden we het handhavingsmechanisme. Het bleek een trainingsoefening te zijn voor wat we nu weten dat ze echt willen, namelijk steden van 15 minuten. Blijkbaar is een volk in beweging moeilijker te controleren en te corrumperen. We werden geaccumuleerd naar een meer middeleeuws en tribaal bestaan, waarbij we bleven zitten zodat onze meesters ons in de gaten konden houden.
18. De tolerantie voor segregatie. De opname van vaccins was zeker disproportioneel naar ras en inkomen. Rijkere en wittere bevolkingsgroepen gingen mee, maar zo’n 40 procent van de niet-blanke en armere gemeenschappen vertrouwde de prik niet en weigerde. Dat weerhield 5 grote steden er niet van om vaccinsegregatie op te leggen en met politiemacht af te dwingen. Een tijdlang waren grote steden gesegregeerd met ongelijksoortige impact per ras. Ik herinner me geen enkel artikel in een grote krant dat hierop wees, laat staan dat ik het afkeurde. Tot zover de openbare accommodaties en de verlichting! Segregatie blijkt prima te zijn, zolang het maar past bij de prioriteiten van de overheid – hetzelfde als nu.
19. Het doel van een sociaal kredietsysteem. Het is geen paranoia om te speculeren dat al deze segregatie echt ging over het creëren van een vaccinpaspoortsysteem dat draait op een nationale basis, het systeem dat ze heel graag willen implementeren. En een deel hiervan is het echte en lange termijn doel van het creëren van een sociaal kredietsysteem in Chinese stijl dat uw deelname aan het economische en sociale leven afhankelijk zou maken van politieke naleving. De CCP heeft de kunst onder de knie en totalitaire controle opgelegd. We weten nu zeker dat belangrijke aspecten van de pandemierespons in Beijing werden geschreven en opgelegd door de invloed van de heersende klasse van China. Het is volkomen redelijk om aan te nemen dat dit het echte doel is van vaccinpaspoorten en zelfs central bank digital currency.
20. Corporatisme als het systeem waaronder we leven, het geven van leugens aan bestaande ideologische systemen. Al vele generaties lang gaat het grote debat tussen kapitalisme en socialisme. Al die tijd is het echte doel aan ons voorbijgegaan: de institutionalisering van een corporatistische staat in interbellumstijl. Dit is waar onroerend goed nominaal privé is en geconcentreerd in alleen topindustrieën in belangrijke sectoren, maar publiek gecontroleerd met het oog op politieke prioriteiten. Dit is geen traditioneel socialisme en het is zeker geen competitief kapitalisme. Het is een sociaal, economisch en politiek systeem dat door de heersende klasse is ontworpen om haar belangen boven alles te dienen. Hier is de belangrijkste bedreiging en de bestaande realiteit, maar het wordt niet goed begrepen door rechts of links. Zelfs libertariërs lijken dit niet te begrijpen: ze zijn zo gehecht aan het publiek-private binaire dat ze zichzelf blind hebben gemaakt voor de fusie van de twee en de manieren waarop grote zakelijke spelers de opmars van het etatisme in hun eigen belang daadwerkelijk stimuleren.
Als je je denken de afgelopen drie jaar niet hebt veranderd, ben je een profeet, onverschillig of slapend. Er is veel onthuld en veel veranderd. Om deze uitdagingen het hoofd te bieden, moeten we dat doen met onze ogen wijd open. De grootste bedreigingen voor de menselijke vrijheid van vandaag zijn niet die van het verleden en ze ontsnappen aan gemakkelijke ideologische categorisering. Verder moeten we toegeven dat in veel opzichten het gewone menselijke verlangen om een bevredigend leven in vrijheid te leiden is ondermijnd. Als we onze vrijheden terug willen, moeten we een volledig begrip hebben van de angstaanjagende uitdagingen die voor ons liggen.
Brownstone’s werk en invloed in dit opzicht gaat veel verder dan wat we publiekelijk hebben verteld. Je zou versteld staan van de omvang ervan. De tijd vraagt om omzichtigheid in openlijke institutionele aggrandisering.
We zijn onze donateurs dankbaar dat ze vertrouwen hebben in de kracht van ideeën. We zijn dagelijks verbaasd over het vermogen van gepassioneerde en nauwgezette schrijvers en intellectuelen om een echt verschil te maken voor de zaak van vrijheid. Alsjeblieft, als je kunt, sluit je aan bij onze donorgemeenschap om het momentum gaande te houden, want de heuvel is misschien wel de steilste die we in ons leven hebben beklommen. We hebben geen “ontwikkelingsafdeling” en geen weldoeners van bedrijven of overheden: u kunt het verschil maken.
