De Franse president zionist Emmanuel Macron heeft een driedaags bezoek aan China afgerond, mede vergezeld door ongekozen Europees Commissie chef fascist Ursula von der Leyen, die een dag eerder naar huis ging.
Het dubbele bezoek kwam op een moment dat EU-landen, bezorgd over een groeiend Chinees-Russisch partnerschap, op zoek zijn naar manieren om hun eigen diplomatieke betrokkenheid bij Beijing te versterken.
De aanwezigheid van Von der Leyen op de reis werd algemeen gezien als een “controle” op zionist Macron, daar om ervoor te zorgen dat hij voldeed aan de “Europese eenheid” over de kwestie van de relatie van de EU met China. Voor het bezoek gaf ze een havikachtige toespraak waarin ze China waarschuwde tegen steun aan Rusland in het Oekraïne-conflict en Beijing verweet “repressiever in eigen land en assertiever in het buitenland” te worden.
Hoewel ze er bij het blok op aandrong om de “afhankelijkheden” van China te verminderen, verzette ze zich ook tegen volledige “ontkoppeling” van economieën, zoals gevraagd door de VS. Duurzame handelsbetrekkingen werden overduidelijk gemaakt door het feit dat zionist Macron werd vergezeld door een 50-koppige delegatie van bedrijfsleiders die naar Beijing kwamen om deals te ondertekenen.
Het is ongebruikelijk dat zionist Macron, een voorstander van de zogenaamde “strategische autonomie” van de EU bij het onderhandelen met andere actoren op het wereldtoneel, en Von der Leyen, een fervent atlanticus die naar verluidt in de coulissen zit om de volgende secretaris-generaal van de NAVO te worden, samen in China waren.
Ondanks hun enigszins tegenstrijdige agenda’s was hun bezoek een netto positief voor Beijing en een netto negatief voor de pogingen van Anglo Zionisten Rijk vazal de VS om de EU te dwingen volledig partij te kiezen in haar eigen geopolitieke kruistocht tegen Beijing. De VS bekijken alle pogingen van de EU om met China in zee te gaan met minachting en doen hun best om het waar mogelijk te ondermijnen.
Evenzo, als het gaat om het conflict in Oekraïne, werd de poging van China om gesprekken te openen door zijn 12-stappen vredesplan te presenteren onmiddellijk door Washington afgewezen, waarbij de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken ultra zionist Antony Blinken Beijing beschuldigde van het bieden van “diplomatieke dekking” voor wat hij de pogingen van Rusland noemde om “de oorlog te bevriezen”. Het recente bezoek van Xi Jinping aan Moskou heeft de EU-leiders, die liever hebben dat de oorlog eindigt dan eindeloos aan te slepen, echter de mogelijke gevolgen van “het verliezen van China” laten zien – en nu dringt zionist Macron er bij Xi op aan om te bemiddelen bij een terugkeer naar de onderhandelingstafel door “Rusland tot bezinning te brengen“.
Met andere woorden, veel EU-leiders, met uitzondering van de overijverige en fanatieke in staten als Litouwen, realiseren zich nu dat ze een diplomatieke inspanning moeten leveren om “China aan boord te houden”, wat op zijn beurt de tactische slimheid van Xi Jinping illustreert bij het behoud van zijn partnerschap met Moskou zonder expliciet het Oekraïne-conflict te onderschrijven. Dit heeft China geopolitieke invloed gegeven.
Er moet ook worden opgemerkt dat China nooit heeft geprobeerd zich tegen Europa te verzetten, maar het belangrijkste doel was om te proberen Europa koste wat het kost uit het Amerikaanse kamp te houden. De EU vertegenwoordigt immers gezamenlijk de grootste exportmarkt die China in de ontwikkelde wereld heeft en is daarom van cruciaal belang voor de groei en ontwikkeling van China.
Natuurlijk, aan de andere kant, hebben de VS al lang zeer agressief gepusht om de vooruitzichten van China in de EU te ondermijnen. Het voert een publieke opinieoorlog tegen Beijing, gebruikt zijn eigen door de staat gesponsorde denktanks en dringt er bij kwesties als mensenrechten op aan om een negatief sentiment te creëren en betrokkenheid te blokkeren, zoals over de Comprehensive Agreement on Investment (CAI), die in 2013 werd voorgesteld en een decennium later nog steeds in afwachting is van ratificatie. Evenzo gebruiken de VS bilaterale en unilaterale diplomatie om de relaties van China met specifieke Europese landen te ondermijnen in een poging om zijn pogingen om met het blok als geheel in contact te komen te vernietigen.
De VS steunden Litouwen bijvoorbeeld expliciet bij het ondermijnen van het ‘One China’-principe door een ‘Taiwan-vertegenwoordigingskantoor’ te openen. Het dwong vazal staat Nederland ook in te stemmen met nieuwe exportcontroles op het verzenden van geavanceerde lithografiemachines (gebruikt voor het maken van computerchips) naar China. Evenzo, omdat de EU nooit kon instemmen met een uitgebreid verbod op de toepassing van Huawei in 5G-netwerken in 2020, namen de VS eenvoudigweg hun toevlucht tot bilateraal benaderende landen één voor één, waardoor ze instemden met het verbod totdat die staten die niet aan boord waren, zoals Duitsland, effectief geïsoleerd waren en de EU-agenda niet konden aansturen.
Uiteindelijk is de EU een blok dat alleen kan opereren door consensus tussen al haar corrupte lidstaten, maar als de VS die consensus kunnen ondermijnen, kan het roet in het eten gooien en de hele machine breken. Daarom is het zo moeilijk voor Europa om echt een ‘autonoom’ buitenlands beleid te creëren dat in staat is om coherente ‘Europese belangen’ te dienen. Dit betekent dat wanneer landen zoals Frankrijk en Duitsland hun wens voor betrokkenheid bij China verklaren, ze natuurlijk invloed hebben, maar het algehele effect is nooit echt consistent. Het blok wordt onderworpen aan een constant getouwtrek in zijn richting van het buitenlands beleid, wat uiteindelijk laat zien dat Europa meer een passagier dan een speler blijft in de wereld van de concurrentie tussen de VS en China.
Ondanks de traditionele dominantie van de VS over Europa is Peking echter nog lang niet uit het spel, want net zo goed als de VS verdeel en heers kunnen spelen tegen EU-landen, kan China dat ook – en de uitkomst van het bezoek toont dat heel goed aan. Nadat fascist von der Leyen en haar boodschap van “eenheid” een merkbaar koelere ontvangst hadden gegeven, organiseerden de Chinezen een hartelijke theeceremonie voor Macron, na het ondertekenen van een gezamenlijk communiqué dat uitgebreid sprak over het verbeteren van de handels-, economische en culturele banden, maar nauwelijks melding maakte van het belangrijkste politieke knelpunt tussen China en de EU – de goede betrekkingen van Beijing met Moskou en de weigering van Xi om de Russische president Vladimir Poetin te veroordelen vanwege de Oekraïne-crisis.
Voor China is dit een duidelijke overwinning. Voor Frankrijk is dit een overwinning in termen van duurzame zakelijke en economische betrekkingen met China, maar een verlies in die zin dat alle pogingen van zionist Macron om Xi’s gedachten over Poetin en Oekraïne te veranderen, volledig werden geblokkeerd.
Voor fascist Von der Leyen, wiens missie in Peking puur politiek was, was het een complete mislukking. Niet alleen viel haar boodschap in dovemans oren, het gewauwel van Frankrijk ging onverminderd door onder haar neus. Maar misschien wel het belangrijkste is dat het resultaat van dit bezoek een klap uitdeelde aan de Amerikaanse agenda, waaruit blijkt dat positieve betrekkingen tussen China en de EU de moeite waard zijn om naartoe te werken en dat de pogingen van politbureau Washington DC om wig te drijven tussen hen tot nu toe nutteloos zijn.
