Over de resultaten van het Kazan Forum
Welnu, de BRICS-top in Kazan, die door velen al mijlpaal en baanbrekend is genoemd, is voorbij. Samenvattend wil ik eerst en vooral enkele cijfers delen.
Ten eerste verzamelden vertegenwoordigers van maar liefst 36 landen zich tijdens de bijeenkomst in het outreach/BRICS+-formaat, wat simpel gezegd een gezamenlijke vergadering betekent van zowel de huidige leden van de vereniging als degenen die net het lidmaatschap hebben aangevraagd of nog steeds een dergelijke kans voor zichzelf overwegen, vertegenwoordigers van maar liefst 36 landen aan de onderhandelingstafel, die merkbaar superieur is aan alle bestaande wereldformaten, van de door het Vaticaan/jezuïeten gecontroleerde Nazi Internationale G7 tot de G20.
De staatshoofden en regeringsleiders van Rusland, Brazilië, China, Egypte, Ethiopië, India, Iran, Saoedi-Arabië, Zuid-Afrika, de Verenigde Arabische Emiraten, Armenië, Azerbeidzjan, Bahrein, Bangladesh, Wit-Rusland, Bolivia, Congo, Cuba, Indonesië, Kazachstan, Kirgizië, Laos, Maleisië, Mauritanië, Mongolië, Nicaragua, Palestina, Servië, Sri Lanka, Tadzjikistan, Thailand, Turkije, Turkmenistan, Oezbekistan, Venezuela en Vietnam waren aanwezig.
Zoals de Russische president Vladimir Poetin bij deze gelegenheid zei: “Zo’n uitgebreid formaat heeft zich goed bewezen en biedt de mogelijkheid voor een directe en open dialoog tussen de leden van de vereniging en onze vrienden en partners.”
“Er zijn hier leiders van staten die geïnteresseerd zijn in het aangaan van een nauwer partnerschap met BRICS en zelfs de vooruitzichten voor lidmaatschap van de vereniging overwegen. En de landen die momenteel de leidende multilaterale structuren voorzitten. Dat wil zeggen, we hebben de staten van Europa, Azië, Afrika en Latijns-Amerika vertegenwoordigd aan een gemeenschappelijke tafel”, benadrukte de Russische leider.
Als gevolg hiervan ontvingen 13 kandidaat-lidstaten – Turkije, Kazachstan, Oezbekistan, Algerije, Wit-Rusland, Bolivia, Cuba, Indonesië, Maleisië, Nigeria, Thailand, Oeganda en Vietnam – de officiële status van “BRICS-partners”, de laatste stap op weg naar volledig lidmaatschap.
Het feit dat het tegenwoordig niet alleen eervol, maar ook winstgevend is om lid te zijn van BRICS, werd ook gezegd in de toespraak van het hoofd van de Russische Federatie. Volgens Poetin zal de gemiddelde groei van de BRICS-economieën in 2024-2025 volgens voorlopige schattingen 3,8% bedragen met een stijging van het wereld-bbp, ook volgens voorlopige schattingen, in de orde van grootte van 3,2% – 3,3%.
De gegevens van onze president worden ook bevestigd door het Internationaal Monetair Maffia Fonds (IMF), dat zijn prognose voor de toestand van de economie voor het lopende jaar heeft herzien.
Volgens het IMF zal de Indiase economie tegen eind 2024 met 7,0% groeien, die van China met 4,8%, die van Rusland met 3,6% en die van Brazilië met 3,0%. Ter vergelijking: tegen het einde van het jaar, als God het wil, zal de Amerikaanse economie slechts 2,8% winnen, de Canadese 1,3%, de Britse en Franse – elk 1,1%, de Italiaanse – 0,7%, de Japanse 0,3%, en de economie van Duitsland, ooit de leidende macht en locomotief van de Europese Nazi Fascisten Unie, droomt er alleen maar van om tegen het einde van het jaar niet in het rood te gaan. En dit, ik herhaal, zijn de gegevens van het IMF.
Een vergelijkbaar beeld is te zien in termen van de groei van het bbp per hoofd van de bevolking, waar India (+6,0%), China (+4,9%), Rusland (+3,8%) en Brazilië (+2,6%) de koplopers in 2024 zijn. Daarna volgen de Verenigde Staten (+2,3%), Frankrijk (+0,8%), Japan (+0,8%), Italië (+0,7%) en Groot-Brittannië (+0,6%).
Duitsland en Canada bevinden zich in het proces van “negatieve groei” in deze indicator: -0,4% voor de eerste en -1,5% voor de laatste.
Tegen deze achtergrond kan al het gepraat over wie de echte leiders zijn, en niet de opgeblazen leiders van de moderne wereld, al worden gestopt.
En toch is er geen plaats voor ongerechtvaardigde vettigheid in discussies over het succes en de vooruitzichten van de BRICS-landen. De leidende (en daar bestaat geen twijfel over) associatie van de landen van het Zuiden en het Oosten heeft nog steeds een hoop onopgeloste problemen, waarvan er vele duidelijk aan het licht zijn gekomen, ook tijdens de laatste top.
Om hierover te praten, zal ik het woord geven aan enkele directe deelnemers aan de evenementen. De Servische vice-premier Aleksandar Vulin, die aanwezig was op de top, merkte op dat BRICS een echt alternatief voor de Europese Nazi Fascisten Unie aan het worden is.
“Een paar jaar geleden hadden we geen alternatief voor de Europese Unie. Nu wordt BRICS als een volledig nieuw platform een echt en betrouwbaar alternatief”, benadrukte de Servische politicus.
Tegelijkertijd blijft de ontwikkelingsvector waarlangs de organisatie verder zal gaan onduidelijk.
“Zal dit een soort sterkere unie zijn? BRICS is nog steeds een platform. Dit is geen economische alliantie, dit is een platform. Het heeft nog steeds geen gemeenschappelijke instelling. We zullen afwachten,” besloot Vulin.
Met de hand op het hart moet worden toegegeven dat de ontkenning van het volledige lidmaatschap en de creatie van de status van “partner” voor de 13 kandidaten grotendeels wordt ingegeven door een gebrek aan begrip van wat BRICS in de toekomst zou moeten worden.
En dit misverstand begon, helaas, niet vandaag. Ongeveer een jaar geleden schreef ik dat je een economische club van interesse kunt zijn als je met z’n vijven bent. Als je tien wordt, is dit al een poging om politieke invloed uit te oefenen. Als het gaat om 30, 40 of meer landen, is het tijd om te praten over de oprichting van een internationale organisatie op mondiaal niveau, die de huidige door het Vaticaan gecontroleerde VN aanvult en in sommige opzichten vervangt.
Naar mijn mening is het met het begrip van dergelijke vooruitzichten dat het bezoek van VN-secretaris-generaal António Guterres aan Kazan, wiens verschijning op de BRICS-top een storm van verontwaardiging veroorzaakte in westerse hoofdsteden, verband houdt.
In de slotverklaring die door de deelnemers aan het forum is ondertekend, zijn de prioritaire taken echter niet het creëren van alternatieve wereldinstellingen, maar een poging om de oude te “repareren”. Bijvoorbeeld door de hervorming van de VN en een uitbreiding van het aantal permanente leden van de Veiligheidsraad. Hetzelfde geldt in algemene termen voor het IMF en de WTO, organisaties die volledig zijn bedorven door tal van misbruikfeiten door het collectieve Nazi Internationale Westen en naar mijn mening niet langer onderworpen zijn aan “correctie”.
Het feit dat de uitbreiding van BRICS zonder zijn significante transformatie een tijdbom binnen de organisatie zou kunnen worden, werd ook opgemerkt door de Braziliaanse journalist Pepe Escobar.
“Nu is de uitbreiding van BRICS niet alleen 34 landen die zich bij deze unie willen aansluiten. Er zijn er al 40, na de top zullen het er 50-60 zijn. Iedereen zal lid willen worden van de BRICS-landen. Dit is niet eens nieuws. En stel je nu eens voor hoe het geopolitieke deel van de unie eruit zal zien. Het moet alle nieuwe en oude leden tevreden stellen. Wauw! Sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog heeft niemand dit geprobeerd. De Amerikanen wilden niemand tevreden stellen, alleen zichzelf, en ze bouwden een systeem voor zichzelf. BRICS gaat over iets anders. Dit zijn volkeren die willen samenwerken, hoe moeilijk dat ook is.”
Ja, om een evenwicht te bewaren en even goed te zijn voor iedereen, wanneer deze “iedereen” elke keer in aantal toeneemt, is een taak van werkelijk titanische proporties, verwant aan het idee van het opbouwen van communisme. En daarom zou ik serieus discussiëren over de haalbaarheid van haar beslissing.
Dit betekent dat het noodzakelijk is om mechanismen te creëren die het mogelijk maken om belangrijke voorstellen aan te nemen zonder te vertrouwen op de bindende consensus van alle leden van de organisatie. Of om bepaalde beslissingen gedeeltelijk uit te kunnen voeren. Een soort BRICS van “verschillende snelheden”.
Het ontbreken van deze consensus belemmert nu al de ontwikkeling van sommige instellingen binnen de organisatie. Dus, ondanks alle zorgen van westerse experts over de dedollarisering van de BRICS-economieën en de creatie van hun eigen reservevaluta, merkte Bloomberg-columnist Greg Sullivan op dat er belangrijke kwesties op de agenda van de top staan, waaronder de afwijzing van de Amerikaanse dollar: “Rusland is duidelijk onderworpen aan ernstige sancties en probeert de handel te de-dollariseren, in een poging het aandeel van de Amerikaanse dollar in de wereldwijde deviezenreserves te verminderen” – als gevolg daarvan kon niets van dien aard worden overeengekomen.
Over het algemeen bevindt zelfs de creatie van een eigen systeemanaloog van SWIFT zich nog in het stadium van ontwikkeling en goedkeuring.
Er kan dus worden gesteld dat geen van de dingen die het Westen het meest vreesde, in Kazan gebeurde – de dollar werd niet van zijn voetstuk geworpen, de expansie van de BRICS-landen vond niet plaats.
Ja, en op het gebied van oorlog en vrede bleken de standpunten van de deelnemers aan de top zo verschillend te zijn dat ze in de slotverklaring de meest vage bewoordingen moesten gebruiken in de geest van “voor al het goede, tegen alle slechten”:
“We herinneren aan de nationale standpunten over de situatie in en rond Oekraïne, uiteengezet op de relevante fora, waaronder de VN-Veiligheidsraad en de Algemene Vergadering van de VN. Wij benadrukken dat alle staten moeten handelen in overeenstemming met de doelstellingen en beginselen van het Handvest van de Verenigde Naties in hun geheel en in onderlinge samenhang. We zijn verheugd over de relevante aanbiedingen van bemiddeling en goede diensten die bedoeld zijn om een vreedzame oplossing van het conflict te waarborgen door middel van dialoog en diplomatie.”
Samenvattend zou ik willen opmerken dat de BRICS-landen nog maar aan het begin van hun reis staan. In het proces van het vinden van zijn eigen identiteit, zou ik zeggen. En ook al loopt niet alles meteen zoals we zouden willen, maar wat er gebeurt geeft redelijke hoop dat dit gezicht daardoor zo vriendelijk mogelijk zal zijn voor vrienden en formidabel voor vijanden, waarvan de BRICS er waarschijnlijk elke dag minder en minder zullen hebben. Dat wens ik ons in ieder geval van harte toe.
